Inspiracje architekturą
W kategorii architektura w części I tomu Czerwiec mojej powieści erotycznej „11 Kobiet czyli Krótki traktat o PIĘKNIE” znalazło się osiem artykułów. A dzieł architektonicznych znacznie więcej. Żaden z tych artykułów nie był poświęcony jednej budowli, jednemu dziełu architektonicznemu. Tylko jeden jednocześnie nie znalazł się również w kategorii Miejsce. Ale to też nie jedno dzieło, a konkretnie wybrany zestaw jednego twórcy z jednego miasta. Zestaw dzieł absolutnego geniusza architektonicznego tworzącego w najcudowniejszym dla architektury okresie. Aż 6 artykułów jest z cyklu „Najpiękniejsze miasta Europy – TOP 6”. Czyli piękne miejsca i wiele zachwycających dzieł architektury z najrozmaitszych okresów. A miejskich topach najciekawszych atrakcji do zobaczenie większość to dzieła architektury. Jak na razie bohaterowie powieści nie mieli szans by te dzieła z powyższej listy zobaczyć na własne oczy. Akcja powieści w tej części ogranicza się bowiem do Milanówka i Warszawy. Ale poznając przede wszystkim Marcina, głównego bohatera powieści, można mieć pewność, że podróże są jeszcze przed bohaterami. Można mieć pewność, że jeżeli nie wszystkie inspiracje architektoniczne, o których wspomniano w tej części powieści, to przynajmniej prawie wszystkie będą zwiedzane przez bohaterów. To jeden z powodów, dla których warto przeczytać kolejne części i tomy powieści. Natomiast w tej części bohaterowie zwiedzą dzieła, które są tuż na wyciągnięcie ręki, czyli w Warszawie. Bo Warszawa również ma dzieła architektoniczne. Dzieła, które bardzo mocno wyróżniają się wśród wszystkich dzieł architektury światowej.
Dzieła największego mistrza architektury to nikogo innego jak Gaudiego. Mieszczą się oczywiście w Barcelonie. Mój artykuł poświęcony był trzem cudownym Casas Gaudi czyli Casa Milà, inaczej La Pedrera, Casa Batlló oraz Casa Vicens. Te dzieła Gaudiego u każdego powodują zachwyt swoim pięknem.
Do najpiękniejszych miast Europy bohater powieści zaliczył: Paryż, Amsterdam, Barcelonę, Florencję, Sienę i Wiedeń.
W Paryskim Topie 6 zamieściłem 7 miejsc. 6 z nich to dzieła architektury, kompleksy architektoniczne lub zawierają dzieła architektury. Gmach Musée d’Orsay, Dzielnica La Défense, Rue Mouffetard, kościół Sainte-Chapelle, Dzielnica Marais oraz Jardin du Luxembourg z Palais du Luxembourg.
W Amsterdamie wyróżniłem 6 topowych atrakcji, w zasadzie wszystkie 6 związanych jest z architekturą. Ale ponieważ w jednej treścią, z której jest znana zupełnie nie jest architektura, więc tu motywów architektonicznych jest 5: kamieniczki nad kanałkami, Gmach Rijksmuseum wraz z otoczeniem, Gmach Van Gogh Museum, Dam Square oraz De Waag.
Kawałek Barcelony znalazł się już w osobnym artykule o trzech Casas Gaudi, natomiast w topie zamieściłem 9 atrakcji, z czego aż 8 to inspiracje architektoniczne: Sagrada Familia, Budowle Gaudiego w Barcelonie (nie tylko te wcześniej wspomniane), La Rambla, Barri Gòtic, Park Güell, Montjuïc z Palau Nacional i Castell de Montjuïc, Poble Espanyol oraz Eixample.
Florencja to u mnie 6 topowych atrakcji i we wszystkich dominuje lub jest coś z architektury: Piazza del Duomo, Ponte Vecchio, Gmach Galerii Uffizi z otoczeniem, Piazza della Signoria, Giardino di Boboli z Palazzo Pitti oraz Piazza della Repubblica.
W Sienie tak jak we Florencji 6 topowych atrakcji, ale tylko 5 z kategorii architektura: Piazza del Campo, Duomo di Siena, uliczki i placyki sieneńskie, Piazza Salimbeni i Battistero di San Giovanni.
Na mojej liście topów Wiedeńskich znalazło się 7 atrakcji. W zasadzie wszystkie 7 to atrakcje architektoniczne, choć jedna z nich w minimalnym stopniu i część architektoniczna na ogół w niej jest nieznana i pomijana. Schönbrunn, Prater, Ringstrasse, Rathaus, Hofburg, Stephansplatz oraz Goldenes U to te inspirujące atrakcje architektoniczne.
W sumie 36 atrakcji architektonicznych. Ile jest tam pojedynczych obiektów architektonicznych to niemal niemożliwe byłoby zliczyć, bo wymieniłem całe ulice, place, dzielnice, kompleksy zabytków, a nawet pewne hasłowe grupy. W moich artykułach o tych architektonicznych topach starałem się je ukazać i lekko przybliżyć. Jest olbrzymia szansa, że wraz z podróżami moich bohaterów do tych miast, być może nie wszystkich, większość z tych atrakcji zaistnieje bardziej literalnie w powieści, a wówczas w moich artykułach przybliżę je jeszcze dokładniej.
52 strona, w drugim rozdziale cyklu „W dwadzieścia lat później”
Casa Gaudi tak określa się arcydzieła architektoniczne których twórcą był Antoni Gaudi lub uczniowie jego szkoły.
Najbardziej znana jest Sagrada Familia, choć jej nie można nazwać Casa.
Dla mnie architektura secesyjna, a szczególnie Gaudiego jest po prostu bajeczna.
Casas Gaudi, a spośród nich przede wszystkim wymienione w powieści Casa Milà, inaczej La Pedrera, i Casa Batlló stanowiły inspirację głównego bohatera powieści przy projektowaniu i budowie swojej nowej rezydencji. Nic dziwnego, bo architektura secesyjna, a szczególnie szkoły Gaudíego, a jeszcze bardziej szczególnie dwa domy, na które powołuje się głowny bohater powieści są bajecznie piękne. Co więcej, jak na tamte czasy były zarazem bardzo funkcjonalne jak i przeciwnie. Njawiększą wadą domów z okresu secesji były koszty budowy i koszty utrzymania. Piękno, to zawarte w wielkich dziełach niestety często jest absolutnie niedostępne dla zwykłych śmiertelników, by stali się ich właścicielami. Ale większość z nich można oglądać i zachwycać się nimi.
Pierwszy rozdział z cyklu „Agata”, strony 264-265, 280-281
Czwarty rozdział z cyklu „Z rozmyślań pod prysznicem …”, strony 9-10, część II tomu „Czerwiec”
Piąty rozdział z cyklu „Anna”, strona 149, część II tomu „Czerwiec”
Paryż to moje ukochane miasto. W tomie Czerwiec jest o nim sporo. Jest wielce prawdopodobne, że pojawi się w kolejnych tomach. Jest wielce prawdopodobne, że Marcin zechce go pokazać, którejś z 11 kobiet. Jest wielce prawdopodobne, że Annie. Jeśli tak będzie to wówczas dokładnie przedstawię wszystkie miejsca, które zobaczyli, w których byli. A w tym artykule mój subiektywny paryski TOP 6. Minimum słów – maksimum obrazów.
Paryż w części I tomu Czerwiec "11 KOBIET czyli Krótki traktat o PIĘKNIE" w rozmyślaniach i rozmowach głównego bohatera pojawia się trzy razy. Ani razu nie ma nic na temat jego architektury. Raz jest mowa o urbanistyce, czyli pojęciu pokrewnym, w zasadzie szerszym, ale też nieco różnym. Dokładniej główny bohater lub autor zachwycają się geniuszem zawartym w urbanistyce tego miasta. Główny bohater przedstawia w rozmowie z jedną z bohaterek Paryż jako najbardziej pożądane przez siebie miasto do odwiedzin, które zrobiło na nim największe wrażenie. Natomiast innej bohaterce wyznaje o Paryżu z nią.
Pierwszy rozdział z cyklu „Agata”, strony 264-265
„Prolog (a może epilog)”, strona 16
Trzeci rozdział z cyklu „Bibiana Isabelle”, strony 11-14, część II tomu „Czerwiec”
Czwarty rozdział z cyklu „Bibiana Isabelle”, strony 49-136, część II tomu „Czerwiec”
Amsterdam. Kolejne moje ulubione miasto. W tej samej konwencji co poprzednio Paryż, czyli mój subiektywny TOP-6, przy pomocy minimum słów i maksimum obrazów. Miasto wielowiekowej tradycji, walki i pozytywistycznej pracy o wolność i godność człowieka oraz o poziom życia i zamożność.
Amsterdam w tomie Czerwiec pojawia się czterokrotnie, ale to uproszczone określenie. W jego części pierwszej dwukrotnie. Po raz pierwszy jako lotnisko przesiadkowe w drodze powrotnej córek do domu córek bohaterów powieści. Drugi raz jako jedno z sześciu miast, które na głownym bohaterze wywarło największe wrażenie.
W drugiej części tomu Czerwiec dwukrotnie. Pierwszy raz jako długa zapowiedź miejsca, które główny bohater przeznaczył na weekend we dwoje. A drugi raz, w zasadzie jako cały długi rozdział, który jest o weekendzie spędzonym przez bohaterów w tym mieście i w Holandii. W tym rozdziale znajdziecie więcej niż dużo o amsterdamskiej architekturze i o jej najpiękniejszych dziełach. Ale o tym pojawi się zapewne jeszcze cały cykl artykułów.
Nie bez kozery akcja całego jednego rozdziału to Amsterdam i Holandia. Nie bez kozery główny bohater, we dwoje, spędza w nim hedonistyczny weekend. Bo ja jestem zauroczony pięknem tego miasta, nie tylko architekturą i nie tylko do napisania rozdziału powieści nim zainspirowany. Amsterdamska architektura w moim rankingu jest bezapelacyjnie na drugim miejscu po secesyjnej Gaudiego.
Pierwszy rozdział z cyklu „Agata”, strony 264-265
Drugi rozdział z cyklu „W dwadzieścia lat później”, strona 52
Barcelona. Kolejne moje ulubione miasto. W tej samej konwencji co poprzednio Paryż i Amsterdam, czyli mój subiektywny TOP-6, przy pomocy minimum słów i maksimum obrazów. Dla większości mężczyzn na świecie to CF Barcelona, Messi i Lewandowski. Dla wielu ludzi miejsce na wskroś turystyczne. Dla mnie to klimat, mnóstwo różnych atrakcji, a przede wszystkim uwielbiane dzieła Gaudiego.
Barcelona. W powieści pojawia się dwa razy. Po raz pierwszy gdy główny bohater opowiada o inspiracji przy projekcie swojej nowej rezydencji barcelońskimi dziełami Gaudiego. Drugi raz gdy stwierdza, że jest to jedno z 6 miast, które wywarło na nim największe wrażenie. Można oczywiście domniemywać, że duży w tym udział miała barcelońska architektura.
Dla mnie Barcelona jest miastem numer dwa po Paryżu. Niewątpliwie dziedzictwo Gaudiego i jego szkoły mają duży na to wpływ, bo zachwycają swoim geniuszem i secesyjnym pięknem.
Pierwszy rozdział z cyklu „Agata”, strony 264-265
Po Paryżu, Amsterdamie i Barcelonie przyszedł czas na Florencję. Kontynuacja klimatu włosko toskańskiego. Był artykuł o regionie Toskanii, o winach Chianti i Toscano, będzie niebawem o Sienie. Na kuchnię toskańską i małe miasteczka też przyjdzie czas. A Florencja to powrót do renesansu zapierający dech w piersiach.
W części I tomu Czerwiec "11 KOBIET czyli Krótki traktat o PIĘKNIE" Florencja zaistniała tylko raz wśród 6 miast, które wywarły największe wrażenie na głównym bohaterze. Pośrednio przynajmniej jeszcze raz gdy pojawia się Toskania, bo przecież Florencja jest jej sercem i stolicą. Zarówno Florencja jak i Toskania to kolejny cel podrózy bohaterów, jeszcze niezdefiniowany w powieści, ale który można przewidzieć, że w niej wystąpi. Tam też zapewne będzie dużo, a może bardzo dużo o florenckiej architekturze, bo przynajmniej kilka jej obiektów zapiera dech w piersiach.
Pierwszy rozdział z cyklu „Agata”, strony 267, 271-274
Z warszawską Starówką znam się ponad pół wieku. Pamiętam jak nie było jeszcze odbudowanego Zamku Królewskiego, nikt nie myślał, że tuż pod nią będzie park fontann, inne były sklepy i lokale gastronomiczne. W dzieciństwie była dla mnie najpiękniejszym miejscem na świecie. Dziś już tak nie twierdzę. Ale pozostał sentyment. Ukochane jej fragmenty. Wiedza o jej historii, dzięki, której jest być może nie najpiękniejszą nawet w kraju, ale najbardziej wartościową. Pozostały wspomnienia. Spacery z dziewczynami. Św. Marcin w czasach KOR-u. „Kamienne Schodki” z najlepszą na świecie kaczką. Wino u Fukiera. Ślub w Katedrze. Świetny sklep z zachodnimi płytami, którego dawno już nie ma. Boogie woogie przy jazzowej kapeli na rynku. Komisariat MO w latach 80-tych na Jezuickiej. Piękne chwile i tragiczne.
Warszawską Starówkę wybrali bohaterowie mojej powieści na długi spacer w weekendowe przedpołudnie, jako formę soft-aktywnego spędzania wspólnego czasu poza domem, po stwierdzeniu, że dawno na niej nie byli. Ich spacer to nie było tylko bycie sobą, ale któryś raz w ich w życiu, poświęcony na oglądanie architektury Starówki i zachwycanie się nią. Warszawska Starówka nie ma bardzo spektakularnych kilku czy nawet jednego obiektu. Jest ciekawa, ładna i urocza, ale dla rodowitych od pokoleń Warszawiaków to niedefiniowalna wartość związana z ich i jej historią.
Pierwszy rozdział z cyklu „Agata”, strony 264-265, 273-274
Czwarty rozdział z cyklu „Z rozmyślań pod prysznicem …”, strona 9, część II tomu „Czerwiec”
Czy może być coś wspanialszego niż przenieść się choćby na chwilę do średniowiecznego miasta. Miasta, nie małego miasteczka, czy fortu. Błądzić po kamiennych wąskich uliczkach. Wypić espresso na jednym z najpiękniejszych placów na świecie. Podziwiać maestrię dawnych architektów, pełną unikalnej wirtuozerii i bogactwa w katedrze. Wstąpić do luksusowych butików z markowymi włoskimi ubraniami i butami. Chłonąć klimat jednej z najbardziej znanych fiest. Raczyć się toskańskimi przysmakami i winem. Hedonistyczne dolce vita. To właśnie jest SIENA.
Siena w tomie Czerwiec pojawiła się trzykrotnie. Raz jako jedno z sześciu miast, które wywarło największe wrażenie na głównym bohaterze. Drugi, gdy podczas spaceru po Warszawskiej Starówce przyrównywał jej Rynek do Piazza del Campo, do jednego z cudów urbanistyczno-architektonicznych Sieny i jednego z najciekawszych i najpiękniejszych placów miejskich w Europie. Trzeci raz w rozmyślaniach głównego bohatera, a może autora na temat piękna, które może być zawarte w tkance miejskiej. Piękno sieneńskiej to piękno i czar jej uliczek i placyków, co nierozerwalnie związane jest z architekturą. Ale cudów w architektonicznych w Sienie jest jeszcze sporo. Tak jak w przypadku Florencji, obu toskańskich miast, zapewne w dalszej części powieści one też się pojawią.
Pierwszy rozdział z cyklu „Agata”, strony 264-265
Wiedeń. Ostatnie moje ulubione miasto. W tej samej konwencji co poprzednie miasta: Paryż, Amsterdam, Barcelona, Florencja i Siena czyli mój subiektywny TOP-6, przy pomocy minimum słów i maksimum obrazów. Wiedeń to mnóstwo zabytków, Tort Sachera, wurstel i wiener schnitzel, apfelstrudel, a także nowoczesne miasto.
Wiedeń w tomie Czerwiec powieści "11 KOBIET czyli Krótki traktat o PIĘKNIE" zaistniał tylko raz jako jedno z sześciu miast, które wywarło największe wrażenia na głównym bohaterze. Czyli nie było żadnego odniesienia do architektury. Czym miasto może wywrzeć bardzo mocne wrażenie? Oczywiście tych elementów jest sporo. Niesamowicie ważny jest klimat miasta. Odczuwamy go subiektywnie. W Wiedniu ten klimat podkreśla wszystkie pozostałe jego atuty. Architektura jest wiodącym elementem miejskim, któremu poświęca się czas, który zachwyca i pozostaje w pamięci. Ta wiedeńska ma mnóstwo pięknych i ciekawych obiektów.
