W „11 KOBIETACH …”
„Pozostawało tylko czekać. Dla mnie każda minuta oczekiwania rośnie w trybie geometrycznym. Aby skrócić sobie ten czas, postanowiłem posłuchać muzyki. Nic tak nie odświeża umysłu przed trudnymi rozmowami jak stary dobry hard rock. Janis Joplin czy Deep Purple? A może Rod Stewart?”
„11 KOBIET …” tom „Czerwiec” część 1 strona 45
Jak mogliście już przeczytać Marcin kochał Janis miłością bezgraniczną, wybrał Stewarta. Gdzie wobec tego jest miejsce Deep Purple i dlaczego pojawili się w tym towarzystwie? To proste. Wszyscy są guru rocka. Joplin to genialna solistka wokalistka, Stewart solista wokalista, a Deep Purple to Band.
Geniusze rocka
Najgenialniejsza kapela rockowa z nurtu hard rock. Nie tylko w moim odczuciu. Sprzedali bowiem ponad 100 milionów płyt na całym świecie. Ich longplaye osiągnęły pierwszą pozycję w sprzedaży nie tylko w Wielkiej Brytanii, ale także w USA, Kandzie, Japonii i we wszystkich państwach starej Unii Europejskiej. Od 2016 roku należą do Rock and Roll Hall of Fame. Ich przebój „Smoke on the Water” to utwór, którego jako pierwszy większość dzieciaków marzących o sławie gitarzysty i rockandrollowca uczy się grać na gitarze. Czy trzeba cokolwiek jeszcze dodawać?
Ich muzyka to najwyższy poziom klasyki hard rocka, że wszystkimi atrybutami tego gatunku, ale jeszcze z wartością dodaną, której nie mieli ich najwięksi konkurenci, w postaci klawiszy. Czasami jako instrumentu współbrzmiącego, czasami uzupełniającego, ale również prowadzącego lub solowego w niektórych frazach utworów. A przejścia pomiędzy sekcją rytmiczną, gitarą prowadzącą, wokalizą i klawiszami w ich wykonaniu były majstersztykiem.
Zespół powstał w 1968 roku. Zawiesił działalność w 1976, wznowił w 1984 i gra do dnia dzisiejszego.
Nagrali 22 longplaye. Wydali kilkadziesiąt płyt koncertowych i kompilacji. Dali setki koncertów.
Członkowie zespołu
Ja najbardziej lubię ich muzykę z okresu od 1970 roku do 1984, do pierwszej płyty po wznowieniu działalności. Wówczas zespół tworzyli wokalista Ian Gillan (z drobną przerwą), gitarzysta Ritchie Blackmore, basista Roger Glover (z identyczną przerwą jak Gillan), perkusista Ian Paice i klawiszowiec Jon Lord. Blackmore, Paice i Lord byli współzałożycielami zespołu. Gillan i Glover dołączyli do niego w 1970 roku. Do dziś w składzie zespołu są Gillan, Glover i Paice. Jedynym który w nim gra nieprzerwanie od początku jest perkusista Ian Paice. Jon Lord (zmarł w 2012) po rozstaniu z zespołem w 2002 roku tworzył muzykę poważną i symfoniczną. Ritchie Blackmore odszedł z zespołu w 1993 i przez trzy lata był liderem również hard rockowego Rainbow, by następnie całkowicie zrezygnować z hard rocka i wespół ze swoją partnerką Candice Night stworzyć zepół Balckmore’s Night grający folk-rocka z elementami muzyki średniowiecznej. Prawdziwi artyści potrafią zaistnieć w diametralnie różnych gatunkach, a nawet rodzajach muzyki.
Ritchie Blackmore – gitara
Jon Lord – klawisze
Ian Paice – perkusja
Roger Glover – bass
Ian Gillan – vocal
Wybrana dyskografia
We wcześniej omawianym okresie nagrali kilka płyt, które zna każdy, który choć trochę lubi hard rocka. Dla mnie nie wszystkie były genialne, ale sześć jak najbardziej.
Okres ich wielkiego boomu muzycznego według mnie zaczął się w 1970 roku od czwartego albumu „Deep Purple in Rock” z takimi dziełami jak:
– Speed King;
– Bloodsucker;
– Child in Time;
– Flight of the Rat.
Czy inne utwory były słabe? Nie. Ale te były wyjątkowe.
Następna płyta Fireball z 1971 i kolejna rewelacja. A na niej między innymi:
– Fireball;
– No No No;
– Demon’s Eye;
– The Mule;
– Fools.
Szósta z 1972 roku Machine Head to arcydzieło z wszystkimi topowymi kompozycjami:
– Highway Star;
– Maybe I’m a Leo;
– Pictures of Home;
– Never Before;
– Smoke on the Water;
– Lazy;
– Space Truckin’.
Siódmą płytę pominę.
Kolejne dwie, może nie aż tak rewelacyjne, ale nadal bardzo dobre to Burn z 1974 roku, a na niej przede wszystkim:
– Burn;
– Might Just Take Your Life;
– Lay Down;
– Stay Down; Sail Away;
oraz Stormbringer z tego samego roku między innymi z:
– Stormbringer;
– The Gypsy;
– Soldier of Fortune.
A po ośmioletniej przerwie w 1984 roku nagrali jedenasty longplay, może trochę nierówny, ale też fantastyczny. Na nim dla mnie najfajniejsze są:
– Perfect Strangers;
– A Gypsy’s Kiss;
– Wasted Sunsets;
– Hungry Daze.
Te płyty to nie tylko genialna muzyka, ale także okładki, które są graficznymi dziełami współgrającymi z muzyką. A po płytach również porywające koncerty. Wymieniłem 6 płyt i 27 utworów, ale przecież były jeszcze rodzynki na innych płytach i na singlach. To moje spojrzenie z 2022 roku. Większość tych utworów była dla mnie topowymi od zawsze, część się właśnie pojawiła, a cześć z nich wypadła. Może się lekko zestarzała, a może nieco z wiekiem zmienił mi się gust.
Best of Deep Purple
I jak z tej listy wybrać trzy, te naj najlepsze, by pokazać moje rockowe inspiracje i duszę? Po wnikliwej analizie zostało mi ich dwanaście (w kolejności alfabetycznej):
Black Night
Bloodsucker
Child in Time
Demon’s Eye
Fireball
Fools
Perfect Strangers
Pictures of Home
Smoke on the Water
Soldier of Fortune
Speed King
When a Blind Man Cries
To perełki rocka.
Z zamieszczonego powyżej filmu można wnioskować, że Child in Time jest w samej szpicy. To mało powiedziane. To jest jeden z 3-5 najgenialniejszych utworów muzycznych skomponowanych od powstania rocka. Zamieściłem wersję „live”, choć studyjna jest bardziej perfekcyjna, ale studyjna nie ma filmiku z muzykami. Ten utwór to geniusz współbrzmienia wszystkich pięciu muzyków, a jednocześnie brzmienia każdego z osobna. To nie sprzeczność. Wystarczy posłuchać. Jednocześnie zmienność tempa i poziomów dźwięków, od niemal brzmienia ciszy, do hard rockowego jak to niektórzy nazywają „łomotu”, ze wszystkimi zaskakującymi przejściami. Beethoven, Mozart gdyby żyli w drugiej połowie XX wieku mogliby nie stworzyć takiego dzieła. Mogłoby im zabraknąć talentu i inwencji. Chyba żeby zadziałali zespołowo.
Poniżej możecie posłuchać When a Blind Man Cries jedynego utworu z wymienionych, który nie znalazł się na żadnym z oryginalnych albumów, a został wydany na singlu w 1972 roku i to na stronie „B” z wiodącym utworem Never Before. A przecież to jedna z najpiękniejszych spokojnych ballad rockowych.
Pewnie się spodziewacie, że następne będzie Smoke on the Water, bo kto nie zna, przynajmniej lubi i podziwia tego początkowego tak charakterystycznego riffu gitarowego. Tak to genialny utwór i riff to też majstersztyk. Ale jest utwór równie godny uwagi, a może bardziej. Niewątpliwie nieco mniej znany. Soldier of Fortune. Kolejna przepiękna spokojna ballada rockowa i z jeszcze z bardziej wysublimowaną i ciekawszą linią melodyczną niż poprzednia. Cudownie zaśpiewana. Tak z głębi duszy.
Odpuścimy sobie jako bardzo znane Smoke on the Water i też bardzo znane Black Night. Czy Perfect Strangers z wybijającą się sekcją rytmiczną, czy zagrana w szaleńczym tempie Pictures of Home, czy dialog między głosem Gillana, a gitarą Blackmore z włączającymi się do rozmowy klawiszami Lorda w Demon’s Eye, a może kolejna mini suita ze zwrotami muzycznymi o 180 stopni – Fools. Tak te zwroty muzyczne i różnorodność muzyczna to jest właśnie to dzięki czemu Deep Purple dla mnie będą wiecznym liderem hard rocka.
Zdjęcia:
- Autorstwa Warner Bros. Records – itemphoto frontback, Domena publiczna https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=41285565
- Autorstwa Helge Øverås – File:Rainbow 27091977 02 500b.jpg, CC BY 3.0 https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=15167595
- Autorstwa Nick Soveiko – Praca własna, CC BY-SA 3.0 https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=8587989
- Autorstwa EMI Records – itemphoto frontphoto back, Domena publiczna https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=39997130
- By Nick Soveiko – [1], CC BY-SA 2.5
https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=1183739
- By Gladstone~dewiki – Own work, CC BY-SA 4.0 https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=48279567
- By Original uploader and author was Nsoveiko at en.wikipedia – Originally from en.wikipedia; description page is/was here., CC BY-SA 2.0 https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=2571926
- By Gladstone~dewiki – Own work, CC BY-SA 4.0 https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=48279569
- By Joan Sorolla – Flickr: Ian Gillan, CC BY 2.0 https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=31692423
- By The cover art can be obtained from Harvest Records., Fair use https://en.wikipedia.org/w/index.php?curid=14420910 By May be found at the following website: https://www.amazon.co.uk/Fireball-Deep-Purple/dp/B001CBW13A/ref=sr_1_2?ie=UTF8&qid=1433101629&sr=8-2&keywords=fireball+deep+purple, Fair use
https://en.wikipedia.org/w/index.php?curid=46857797
- By The cover art can be obtained from United Kingdom: Purple Records/EMI / United States: Warner Bros. Records., Fair use
https://en.wikipedia.org/w/index.php?curid=629694
- By The cover art can be obtained from EMI/Purple., Fair use https://en.wikipedia.org/w/index.php?curid=1019960
- By The cover art can be obtained from EMI/Purple/ Warner Bros.., Fair use https://en.wikipedia.org/w/index.php?curid=28305089
- By Derived from a scan of the album cover (creator of this digital version is irrelevant as the copyright in all equivalent images is still held by the same party). Copyright held by the record company or the artist. Claimed as fair use regardless., Fair use https://en.wikipedia.org/w/index.php?curid=1185959
