Lawendowe pola Prowansji

Dwa w jednym. Lawenda i Prowansja. Kwiat i kraina. Dwa razy cudowne piękno. Piękno odczuwalne każdy zmysłem. Wzrok i węch dominują. Ale pozostałe też mogą mieć swój udział.

Lawendowe pola Prowansji można podziwiać w naturze. Można, warto i przynajmniej raz w życiu powinno się, bo pozostają cudowne wspomnienia. Lawenda jest zachwycająca nie tylko w Prowansji, a Prowansja jest fascynująca nawet z pominięciem jej pól lawendowych. Razem to świat bajkowy, przedsionek arkadii z pełną harmonią, idyllą i sielanką. Warto poświęcić kilka słów zarówno na samą lawendę jak i Prowansję. Kilka słów więcej niż padło w „11 KOBIETACH…”.

W „11 KOBIETach…”

„Znów mamy teren pofałdowany, ale w bardzo niewielkim stopniu. Widzimy i czujemy mocne słońce. Jest lato, czerwiec lub lipiec, ale nie później, bo nasze główne piękno zamieni się w brzydkie kaczątko, ani nie wcześniej, bo się nie pojawi. Tym razem nie ma szpaleru drzew, ale gdzieś w środku pola lub przy drodze rośnie samotne drzewo, czasami kilka. Rzadko, bardzo rzadko stoi samotna zagroda, ale na pewno jest biała kapliczka, równie samotna. Zamiast zagrody może być biały, choć na ogół przybrudzony patyną czasu, zameczek z szarym dachem i wieżyczką. Na obrzeżach pól można znaleźć łąki pełne maków, analogicznie jak w Toskanii. Ale główny kolor, który determinuje intensywność tego Piękna, to specyficzna odmiana fioletu. Tak, znowu zgadłeś. Widzimy lawendowe pola we francuskiej Prowansji. Moje ulubione leżą na płaskowyżu Valensole, niedaleko od kanionu Verdon.”

Strona 43 pierwszej części tomu „Czerwiec” w drugim rozdziale z cyklu „Z rozmyślań pod prysznicem…”

Prowansja pojawia się również jako miejsce magiczne dla Marcina w jego wypowiedzi.

„– Opowiedz mi o miejscu, które zrobiło na tobie największe wrażenie, które ci się najbardziej podobało.
… – Jeśli miasto, to Paryż. Za nim długo, długo nic, a potem w kolejności alfabetycznej: Amsterdam, Barcelona, Florencja, Siena i Wiedeń. Kraina to Andaluzja, Prowansja i Toskania, a za nimi Holandia i polskie Kaszuby. Miejsce na wakacje to włoski kemping, wioska turystyczna tuż nad morzem lub grecka wyspa. Nie wiem, o czym chcesz posłuchać.
– O wszystkim.
Opowiadałem bardzo długo. To są tematy, o których mogę gadać niemal bez końca.”

W rozdziale Agata, także w pierwszej części tomu „Czerwiec” na 265 stronie.

Lawenda

Previous slide

Next slide

Z czym na ogół kojarzy nam się lawenda?

Z fioletowymi kwiatkami, z przyjemnym aromatem, z kosmetykami i być może z dziełami fotografów uwielbiających przekazywać ich koloryt w równo zasadzonych długich rzędach niewysokich rozłożystych krzaczków.

Lawenda to roślina z rodziny jasnotowatych. Występuje jej 41 gatunków. Ten z Prowansji to na ogół lawenda wąskolistna. Rośnie głównie w basenie Morza Śródziemnego, ale uprawiana jest również w Ameryce Południowej, Anglii, Wyspach Kanaryjskich, Indiach czy na Półwyspie Arabskim. Także w Polsce, w południowych jej regionach. Rośnie jako krzew do 1,5 m wysokości, półkrzew lub roślina zielna. Lawenda wąskolistna to półkrzew o wysokości 50-90 cm. Liście ma naprzeciwległe, wąskolancetowate. Kwiaty są zebrane w poprzerywany kwiatostan, osadzone w okółkach po 3-5 w pachwinach liści. Przybierają kolor purpurowoliliowy do fioletowego, a w niektórych odmianach biały i różowy. Owoce to rozłupnie samoistnienie rozpadające się na cztery części.

Lawenda ma wiele zastosowań.

To roślina kosmetyczna służąca do produkcji olejku lawendowego wykorzystywanego do perfum, do produkcji toników dla wrażliwej i delikatnej skóry dzięki jej działaniom antyseptycznym, antytrądzikowym i powodującym regenerację naskórka oraz do płynów do kąpieli, gdyż pomaga w odprężeniu i relaksie oraz do płynów zapachowych do prania, szczególnie pościeli i bielizny.

Lawendę stosuje się również w zielarstwie gdyż ma właściwości również przeciwzapalne.

To także roślina ozdobna, sadzona w ogrodach dla doznań wzrokowych i zapachowych.

Z nektaru kwiatów lawendy wytwarza się (częściowo pszczoły wytwarzają) wysokiej jakości miód lawendowy. Obok cytrynowego mój ulubiony.

Stosuje się ją również jako środek odstraszający przeciw molom i komarom.

Ze względu na słodki smak z lekko-cytrusowo-kwiatową nutą jest również przyprawą wchodzącą w skład ziół prowansalskich, blisko spokrewnioną z rozmarynem, szałwią i tymiankiem. Najczęściej używa się jej do potraw mięsnych baraniny i dziczyzny. Bywa też dodatkiem do cukru stosowanego do wypieku ciast i do kremów cukierniczych.

Nie tylko bajeczne piękno, ale również pragmatyczne zastosowania.

Previous slide

Next slide

Prowansja

To kraina historyczna i geograficzna w południowo-wschodniej Francji, nad Morzem Śródziemnym na wschód od Rodanu. Właściwa Prowansja jest częścią regionu administracyjnego Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże ze stolicą Marsylią i z takimi miastami jak Nicea, Tulon, Aix-en-Provence, Awinion, Cannes czy Antibes. Region ma powierzchnię 31.400 km2, a zamieszkuje go około 5,1 mln mieszkańców. W jego skład wchodzi Lazurowe Wybrzeże i Alpy Nadmorskie z najwyższym szczytem Prelat 3051 m npm. Rzeźba terenu to przede wszystkim góry, z głębokimi wąwozami, teren pagórkowaty. Równiny występują na wschodzie w rejonie Camargue. Klimat panuje tam śródziemnomorski do alpejskiego. Główna roślinność to garig, czyli zimozielone, liściaste krzewy lub małe drzewa, na ogół kolczaste oraz aromatyczne (mięta, mirt czy wawrzynowate), bardzo podatna na pożary, które latem są zmorą Prowansji.

Previous slide

Next slide

Dla mniej główny urok Prowansji to lawendowe pola w okolicy Valensole, ale niemal równie bajeczne są łąki maków. pola słoneczników, a nawet gaje oliwne i winnice. Ale, niemniej bajeczne, acz w innym kolorycie, są ochrowe skały w okolicach Rousillon. W Prowansji znajduje się najgłębszy wąwóz w Europie Gorge du Verdon dostarczający niesamowitych widoków i wrażeń. Jak z bajki są kamienne miasteczka usytuowane na wzgórzach jak już wspomniane Rousillon, Gordes, Èze, Sault, Sisteron, Moustiers-Sainte-Marie. Są tam też inne topowe atrakcje jak chociażby Pont du Gard – akwedukt niedaleko Awinionu, opactwo Senaque wśród lawendowych pół, wspomniane wcześniej Camarque z miasteczkiem Saintes-Maries-de-la-Mer mekką cyganów, z dzikimi białymi końmi i flamingami, miasteczko Grasse światowa stolica perfumerii z genialnymi niszowymi perfumami; piękne miasta jak Awinion (nie tylko zabytki, ale również kultowy festiwal teatrów ulicznych), Arles czy Aix-en-Provence, pełne zabytków od czasów rzymskich; kurorty Lazurowego Wybrzeża Nicea, Cannes (z topowym festiwalem filmowym), Antibes czy Saint Tropez. Plaże lazurowego wybrzeża to również mnóstwo rewelacyjnych miejsc dla naturystów, szczególnie na Îles d’Hyères. To także może nie w samej Prowansji, ale tuż przy jej granicy miasteczko Aigues-Mortes wewnątrz murów obronnych z zachowaną średniowieczną zabudową, znacznie piękniejsze niż bardziej znane Carcassonne. W regionie znajduje się 50 narciarskich ośrodków alpejskich z najbardziej znanymi, z rewelacyjną strukturą wyciągów i turystyczną: Auron, Isola 2000, Montgenèvre – La Voie Lactee czy Serre Chevalier.

Maki i słoneczniki

Previous slide

Next slide

Skały ochrowe

Previous slide

Next slide

Gorge du Verdon (wąwóz Verdon)

Previous slide

Next slide

Małe miasteczka na wzgórzach

Gordes

Roussillon

Sault

Èze

Previous slide

Next slide

Topowe zabytki

Opactwo Senanque

Pont du Gard

Previous slide

Next slide

Camargue

Previous slide

Next slide

Miasta

Arles

Awinion

Aix-en-Provence

Marsylia

Previous slide

Next slide

Côte d’Azur – Lazurowe Wybrzeże

Cannes

Lazurowe Wybrzeże

Port Grimaud

Sanary sur Mer

Plage du Bestouan

Lazurowe Wybrzeże

Previous slide

Next slide

Ośrodki narciarskie

Previous slide

Next slide

Prowansja to również rozkosze smakowe. Tian – odmiana ratatouille, Aioli – pyszny sos czosnkowy, Montélimar Nougat – najsłodsza słodycz, Bouillabaisse – najgenialniejsz gęsta zupa rybna, wizytówka i marka Prowansji, Daube – przepyszny wołowy gulasz, omlet z truflami, anchois, oliwki. No i oczywiście wina. A wśród nich przede wszystkim Côtes De Provence AOP – różowe lekkie wytrawne wino, czerwony Bandol AOC, czerwone Coteaux d’Aix-en-Provence AOC, białe Casis AOC. I znów dziesiątki innych.

Obawiam się, że nie udało mi się w telegraficznym skrócie wymienić wszystkiego co stanowi piękno, urok, klimat i atrakcyjność Prowansji, bo chyba nie sposób. Każdy może odkryć coś dla siebie. Dla mnie to jedna z trzech perełek w kategorii kraina, a może nawet wielokaratowych diamentów w platynowej oprawie z najwyższej próby. Obok Toskanii i Andaluzji. To miejsce, które marzę by jeszcze nie raz odwiedzić, a nawet jakiś czas tam pomieszkać.

Można parafrazować znane powiedzenie „zobaczyć Prowansję i umrzeć”, ale tak jak w przypadku kilku innych miejsc właściwszym byłoby „zobaczyć Prowansję, a póżniej jeszcze raz i jeszcze raz, i …”. A pominięcie lawendowych pól Prowansji byłoby grzechem ciężkim przeciw pięknu i doznaniom zmysłowym.

Zdjęcia