Najpiękniejsze miasta Europy - Paryż, Amsterdam, Barcelona, Florencja, Siena, Wiedeń w „11 KOBIET …”
„– Opowiedz mi o miejscu, które zrobiło na tobie największe wrażenie, które ci się najbardziej podobało.
– Ma to być miasto, kraina czy miejsce na leniwe wakacje? W każdej z tych kategorii mam kilka propozycji.
…
– Jeśli miasto, to Paryż. Za nim długo, długo nic, a potem w kolejności alfabetycznej: Amsterdam, Barcelona, Florencja, Siena i Wiedeń. Kraina to Andaluzja, Prowansja i Toskania, a za nimi Holandia i polskie Kaszuby. Miejsce na wakacje to włoski kemping, wioska turystyczna tuż nad morzem lub grecka wyspa. Nie wiem, o czym chcesz posłuchać.
– O wszystkim.
Opowiadałem bardzo długo. To są tematy, o których mogę gadać niemal bez końca. Odpaliliśmy laptop, by móc wspomagać moją opowieść zdjęciami.”
Pierwszy rozdział z cyklu „Agata”, strony 262-263, część I tomu „Czerwiec”
„Natchnieniem architektonicznym były dwie barcelońskie kamienice, potocznie zwane Casa Gaudí, czyli Casa Milà, inaczej La Pedrera, i Casa Batlló, a także inne dzieła Gaudíego lub jego szkoły.”
Drugi rozdział z cyklu „W dwadzieścia lat później”, strona 52, część I tomu „Czerwiec”
Najpiękniejsze miasta Europy dla mnie są nimi nie tylko ze względu na zabytki ciekawe obiekty, ale przede wszystkim dzięki klimatowi jaki w nich panuje, na który składa się wiele czynników. A do tego dochodzi sentyment związany z podróżami do nich i pobytami w nich. Większość z wymienionych przez Marcina miast zaistnieje w mojej powieści dużo mocniej i szerzej. Już w tomie „Czerwiec” Amsterdam, w którym spędzi z Bellą część weekendu. Nie sposób sobie wyobrazić, by nie odwiedził Paryża, na dokładkę z Anną, bo przecież to stało się jego marzeniem. Wielce prawdopodobne jest, że będzie w Toskanii, bo Toskania w tomie „Czerwiec” zostaje mocno zaznaczona. Jeśli Toskania to niewątpliwie Florencja i Siena. Niemożliwym jest by udał się tam sam. Pytaniem jest, która z kobiet najbardziej pasuje do Toskanii? Może w Barcelonie i Wiedniu też będzie, a może nie we wszystkich z tych miast. Też można snuć rozważania, która z kobiet pasowałaby do Barcelony najbardziej, a która do Wiednia. Oczywiście rozwój wypadków może nas całkowicie zaskoczyć. W pierwszym tomie mojej powieści występują cztery główne kobiece bohaterki. Siedem z nich ledwie się pojawia, a na ostatnią dwunastą czytelnicy muszą poczekać do kolejnych tomów. Tak więc odpowiedzi na powyższe pytania nie są proste. Tym bardziej, że z pierwszego tomu wynika, że nie będzie to Bella, prawie na pewno Anna i raczej po wypowiedziach Agaty, też nie ona. Do Barcelony psuje mi idealnie jedna z bohaterek, tak jak żadna inna, a może Barcelona idealnie pasuje do niej. Ci którzy znają choć trochę Barcelonę powinni się domyśleć która, nawet z krótkiego fragmentu o tej bohaterce.
Barcelona – TOP 6
Tak jak w każdym z moich ulubionych miast, tak i w Barcelonie wytypowanie TOP-6 jest, więcej niż trudne, a nawet niemal niemożliwe. Takich perełek mam bowiem dziewięć. Bez czterech nie byłoby Barcelony jako destynacji turystycznej, a na dokładkę trzy z nich zawierają w sobie kolejne perełki lub są zbiorem perełek. A pięć pozostałych genialnie je uzupełnia. Nie umiem z żadnej zrezygnować, czy to przedstawiając Barcelonę, czy odwiedzając to cudowne miasto. Na tej liście nie ma miejsca pielgrzymek wielu odwiedzających Barcelonę czyli stadionu CF Barcelona, mimo, że jestem kibicem piłkarskim, a klub z Barcelony jest moim ulubionym z zagranicznych.
- Pełnia sacrum, choć widziane jako piękno sztuki architektonicznej. Jeden z dwóch, obok FC Barcelona symboli miasta.
- Nie jedna, a kilka. Geniusz piękna i niekonwencjalności twórcy nr 1 z listy. Zobaczyć w Barcelonie i umrzeć. Albo zachwycać się i czerpać natchnienie.
- Porównywalnych na świecie jest tylko kilka. Gdyby nie tłumy, to byłoby doskonałe miejsce na spacer.
- Klimat gotyckiego średniowiecza. Choć zawiera kilka ciekawych miejsc architektonicznych i historycznych, to jej urok wypływa przy szwendaniu się po wąskich uliczkach i raczeniu się delicjami kuchni katalońskiej w knajpkach.
- Kolejne przynajmniej częściowo dzieło najbardziej znanego współtwórcy Barcelony jako wyżyn turystycznych Europy. Topowy punkt na mapie turystycznej Barcelony, a jednocześnie miejsce relaksu, spotkań, imprez tubylców. Ławka i salamandra jako znak rozpoznawczy.
- Kilka w jednym. Widoki, kolejka linowa w środku wielkiego miasta, ogrody i parki, reprezentacyjne budowle, pokazy zbierające tłumy i wiele innych. W dużej mierze spuścizna wielkich światowych imprez z okresu niemal stu lat.
- Morze, słońce, słona woda i piasek w środku wielkiego miasta. Tuż przy jego centrum. No i oczywiście piękne kobiety w skąpych strojach, lub bardzo skąpych, lub bez nich.
- Hiszpania w pigułce. Żywa.
- Kolejne dzieło barcelońskiego geniusza i kilku jego kolegów po fachu. Pragmatyczna geometria. Zinstytucjonalizowana myśl o nowoczesnym (kiedyś), modernistycznym mieście. Również powiew luksusu.
Sagrada Familia
Niewątpliwie symbol Barcelony. Najbardziej znana budowla w Hiszpanii. Jeden z najpiękniejszych kościołów na świecie. Jest piękna, ale to budowla przede wszystkim „pocztówkowa”. Na żywo nie ma szans by ujrzeć ją z takich ujęć jak na zdjęciach w folderach i przewodnikach. Poza tym zawsze okupowana przez ekstremalny tłum turystów, relatywnie chyba największy na świecie, co obniża doznania z jej zwiedzania. Oczywiście dla mnie również nie byłoby Barcelony bez niej. Konieczny punkt programu każdej wizyty w Barcelonie. Budowana od 1882 roku i nadal nie ukończona. Dzisiaj koniec budowy przewidziany jest na 2026 rok, ale daty finalizacji były stale przesuwane. Najważniejsze dzieło Antoniego Gaudiego. Pełna nazwa hiszpańska Templo Expiatorio de la Sagrada Familia, katalońska Temple Expiatori de la Sagrada Família, zaś po polsku Świątynia Pokutna Świętej Rodziny. Secesyjny kościół o statusie bazyliki mniejszej. Bynajmniej to nie katedra. W Barcelonie inny kościół ma status katedry. Wpisana na Listę światowego dziedzictwa UNESCO. Biznes to biznes, a prawo to prawo, nawet w stosunku do światowych dzieł architektury. Kurię diecezjalną w Barcelonie spór o pozwolenie na budowę z władzami miasta, w wyniku ugody w 2018 roku, kosztował 41 milionów dolarów. Na biednego nie trafiło.
zobacz galerię zdjęć (60)
Sagrada Familia 1
Na zewnątrz
zobacz galerię zdjęć (59)
Sagrada Familia 2
w środku
Budowle Gaudiego w Barcelonie
Architektoniczne superdzieła Gaudiego, oprócz Sagrady Familii, znajdują się nie tylko w Barcelonie. W niej jest ich największe skupisko i w niej są najbardziej zachwycające. Są one rozrzucone niemal po całym mieście i każde zasługuje na odrębny punkt. Dla mnie jego dzieła to główny atut Barcelony. Można je zwiedzać łącznie z innymi pobliskimi atrakcjami dla każdego z nich, albo co jest mniej pragmatyczne tylko na nie poświęcić część odwiedzin tego miasta. Wszystkie są cudowne. Trzy z nich to diamenty. Nie wiem czy wymienię wszystkie, ale te są mi znane.
– Casa Battlo,
– Casa Milà,
– Casa Vicens,
– Casa Calvet,
– Palau Güell,
– Pavellons Güell,
– Col·legi de les Teresianes,
– Bellesguard,
– Parc Güell.
Dwie pierwsze zawsze powodują moje bezkresne oczarowanie. Pierwszy raz było to też olbrzymie zaskoczenie. Dlatego też Marcin budując swoją nową posiadłość inspirował się tymi dwiema budowlami. O nich pisałem już, tak wstępnie, w https://11kobiet.pl/inspiracje/casa-gaudi/
Casa Batlló
Casa Batlló to budynek mieszkalny znajdujący się przy Passeig de Gràcia 43 w Barcelonie, w rejonie Eixample, przebudowany w latach 1904–1906 przez Antoniego Gaudíego. Gaudí zaprojektował także detale wyposażenia wnętrz – meble, oświetlenie, żyrandole itp. Budynek jest bogato zdobiony, a na jego fasadę składają się liczne elementy nawiązujące do motywów zwierzęcych, takich jak: kości (forma balkonów), łusek (dach), rybie łuski (płytki pokrywające ściany). Ponadto łuskowany dach przypomina smoka, co nawiązuje być może do legendy o św. Jerzym i smoku, stanowiącej element narodowej tożsamości Katalończyków. Do dekoracji zewnętrznych ścian budynku Gaudí wykorzystał nietypowe materiały – różnokolorowe kawałki ceramiki i potłuczonych kafli. Obok Casa Amatller, Casa Bonet (Muzeum Perfum), Casa Mulleras, Casa Lleó Morera. Razem tworzą tzw. Illa de la Discòrdia – blok niezgody przy Passeig de Gràcia, dzieła wszystkich najwybitniejszych architektów okresu secesji w Barcelonie: Lluís Domènech i Montaner, Antoni Gaudí, Josep Puig i Cadafalch oraz Enric Sagnier. Casa Batlló znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.
zobacz galerię zdjęć (70)
Budowle Gaudiego w Barcelonie 1
Casa Batlló
Casa Milà
Casa Milà zwana również La Pedrera, budynek znajdujący się przy Passeig de Grácia 92 w Barcelonie, w dzielnicy Eixample, wybudowany przez Antoniego Gaudiego w latach 1906-1910. Ostatnia prywatna rezydencja zaprojektowana przez Gaudiego, niedokończona, ale równocześnie powszechnie uważana za najpełniejsze jego dzieło. W projekcie Gaudí nie używał, lub używał minimalnie, prostej kreski. Powoduje to, że fasada budynku przypomina wzburzone morze. Wygląda ciężko i monumentalnie choć wzniesiona jest z cienkich wapiennych płyt. Balkony zdobią kute z żelaza balustrady przybierające kształt dzikich chaszczy. Ozdobą fasady głównej są również specjalnie rozmieszczone ptaki, które maja sprawiać wrażenie szykujących się do odlotu. W środku budowli widać dbałość Gaudíego o szczegóły; każdy sufit posiada własną formę gipsową. Godne uwagi są też liczne mozaiki i stolarka. Na dachu architekt stworzył kominy przypominające kształtem dym. Casa Milà znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.
zobacz galerię zdjęć (38)
Budowle Gaudiego w Barcelonie 2
Casa Milà
Casa Vicens
zobacz galerię zdjęć (36)
Budowle Gaudiego w Barcelonie 3
Casa Vicens
Palau Güell
zobacz galerię zdjęć (49)
Budowle Gaudiego w Barcelonie 4
Palau Güell
Casa Calvet, Pavellons Güell, Col·legi de les Teresianes, Bellesguard
zobacz galerię zdjęć (45)
Budowle Gaudiego w Barcelonie 5
Casa Calvet, Pavellons Güell,
Col·legi de les Teresianes, Bellesguard
Ostatni Parc Güell to coś więcej niż pojedyncza budowla. Zasługuje na osobny punkt w TOPie.
La Rambla
La Rambla, obok paryskiej Champs-Élysées, nowojorskich Fifth Avenue, Broadway, Wall Street, londyńskich Picadilly i Abbey Road, madryckiej Gran Via, praskiej Zlatá ulička, Lombard Street z San Francisco, The Strip z Las Vegas, Sunset Boulevard, Hollywood Boulevard z Los Angeles, Rodeo Drive z Beverly Hills to najbardziej znana ulica na świecie. W Europie najbardziej porównywalna z Champs-Élysées. Kocham Paryż, ale nie umiem powiedzieć, która z nich bardziej przypadła mi do gustu. La Rambla podobnie jak Pola Elizejskie to nie tylko stricte sama ulica, ale również kilka do niej przyległych ciekawych miejsc jak targowisko La Boqueria, teatr El Liceu, Palau Güell, Palacio de la Virreina i mój ulubiony barcelońskich plac Plaça Reial. De facto La Rambla, leżąca na granicy Barri Gòtic, o długości ponad 1200 metrów, łącząca główny plac Barcelony Plaça de Catalunya z pomnikiem Krzysztofa Kolumba na nabrzeżu, to nie jedna ulica, a kilka ulic stąd często używana liczba mnoga Las Ramblas po hiszpańsku lub Les Rambles po katalońsku. Kolejno to:
– Rambla de Canaletes,
– Rambla dels Estudis,
– Rambla de Sant Josep (lub Rambla les Flors),
– Rambla dels Caputxins,
– Rambla de Santa Mònica
oraz
– Rambla del Mar – drewniane molo za pomnikiem Kolumba.
zobacz galerię zdjęć (54)
La Rambla 1
zobacz galerię zdjęć (60)
La Rambla 2
zobacz galerię zdjęć (52)
La Rambla 3
Barri Gòtic
Średniowieczna gotycka dzielnica w centrum nowoczesnego wielkiego miasta. Urokliwa z wąskimi uliczkami z modnymi barami, klubami i restauracjami i kilkoma perłami architektonicznymi i historycznymi. A jednocześnie w niektórych miejscach, szczególnie po zmroku mogłaby służyć jako doskonała sceneria do horrorów lub thrillerów. Układ ulic w dzielnicy oraz większość budynków datuje się na okres średniowiecza (XIII-XV w.). Dzielnica jest dużo starsza, o czym świadczą znajdujące się tu zabytki z czasów rzymskich, zwłaszcza fragmenty pierwszych murów miejskich z IV w. Dla mnie najciekawsze obiekty w dzielnicy to:
– Katedra Św. Eulalii z Plaça del Seu przed nią,
– Neogotycki most-łącznik między Palau de la Generalitat i la Casa dels Canonges nad Carrer del Bisbe,
– Plaça Reial,
– kawiarnia Els Quatre Gats,
– Bazylika La Mercé,
– Plaça del Rei,
– Casa de la Ciutat – siedziba rządu Katalonii
i wiele klimatycznych uliczek.
zobacz galerię zdjęć (60)
Barri Gòtic 1
Plaça Reial
zobacz galerię zdjęć (58)
Barri Gòtic 2
Inne Plaça
zobacz galerię zdjęć (60)
Barri Gòtic 3
klimat uliczek
zobacz galerię zdjęć (60)
Barri Gòtic 4
to i owo
zobacz galerię zdjęć (60)
Barri Gòtic 5
Katedra Św. Eulalii
zobacz galerię zdjęć (30)
Barri Gòtic 6
Kościoły
Park Güell
Kolejne, przynajmniej w części, genialne dzieło Gaudiego. Kwintesencja hiszpańskiej zaczarowanej secesji. Bajkowy park z widokiem na Barcelonę. Jedyny w swoim rodzaju park na świecie. Piękna, a zarazem pragmatyczna kompilacja terenów zielonych z dziełami sztuki, miejsc na odpoczynek, eventy i do oglądania. Nie do opisania w kilku zdaniach, czy wypunktowania atrakcji. Najlepiej oczywiście doświadczyć na własne oczy, robiąc koniecznie zdjęcia na kolorowej falującej ławeczce, z „salamandrą”, na wejściowych schodach, czy wśród 86 kolumn Sali Stu Kolumn, albo na kolumnowej ścieżce wystającej ze zbocz wzgórza. Namiastką może być obejrzenie zdjęć. W pierwotnym planie Eusebiego Güella przemysłowca barcelońskiego, dla którego projekt stworzył i realizował go w latach 1900-1914 Gaudi i nie ukończył, park miał być osiedlem dla bogatej burżuazji. W 1922 roku władze Barcelony wykupiły teren i przekształciły go w park miejski. Park znajduje się na Liście światowego dziedzictwa UNESCO.
zobacz galerię zdjęć (15)
Park Güell 1
"Chatki z piernika"
zobacz galerię zdjęć (16)
Park Güell 2
Schody
zobacz galerię zdjęć (19)
Park Güell 3
Teatr + Sala kolumnowa
zobacz galerię zdjęć (24)
Park Güell 4
Ławeczka
zobacz galerię zdjęć (22)
Park Güell 5
Korytarz
zobacz galerię zdjęć (15)
Park Güell 6
... i jeszcz to i tamto
Montjuïc
Wzgórze niemal z pionowym klifem i pięknym widokiem na port. Konglomerat najróżniejszych ciekawych barcelońskich obiektów związanych zarówno z tragiczną, ciemną stroną historii, ważnymi imprezami światowymi, a jednocześnie park, z kompleksem teatralnym i muzeami, miejsce stałych pokazów. A na dodatek kolejka linowa w centrum miasta, jak również terenowo szynowa, stanowiąca część barcelońskiego metra. Eklektyzm w całym znaczeniu tego słowa. Zachwycający. Montjuïc winno się odwiedzić dwa razy, a nawet trzy. Nie tylko ze względu na liczbę atrakcji. Raz by wjechać kolejką linową, a zjechać szynową. A drugi raz by zacząć od Plaça d’Espanya dużego, ciekawego, bardzo ważnego placu w Barcelonie i pieszo najpierw udać się Avinguda de la Reina Maria Cristina w kierunku Palau Nacional jednej z najbardziej reprezentacyjnych budowli w mieści. Trzeci raz warto po zmierzchu dojechać pod Palau Nacional i obejrzeć magiczny pokaz fontann, jeden z piękniejszych w Europie. Po drodze na szczyt można zażyć relaksu w kilku bardzo przyjemnych ogrodach oraz obejrzeć obiekty sportowe z Igrzysk Olimpijskich z 1992 roku. Na szczycie można zwiedzić Castell de Montjuïc, ale do niego najlepiej dojechać kolejką linową.
zobacz galerię zdjęć (52)
Montjuïc 1
Plaça d'Espanya
zobacz galerię zdjęć (39)
Montjuïc 2
między Plaça d'Espanya
a Palau National
zobacz galerię zdjęć (43)
Montjuïc 3
Palau National
zobacz galerię zdjęć (22)
Montjuïc 4
Magic Fountain of Montjuïc
zobacz galerię zdjęć (49)
Montjuïc 5
Funicular & Telefèric de Montjuïc
zobacz galerię zdjęć (30)
Montjuïc 6
Castell de Montjuïc
zobacz galerię zdjęć (30)
Montjuïc 7
Esplanada Olímpica
zobacz galerię zdjęć (60)
Montjuïc 8
Jardines
Playas
Barcelona to jedyne z wielkich miast europejskich, które ma plaże w samym mieście, w zasadzie w jego centrum, a na dodatek nad ciepłym morzem. Lizbona również ma piękne plaże, ale leżą one w jej aglomeracji przynajmniej kilkanaście kilometrów od centrum. Inne nadmorskie duże miasta, albo są znacznie mniejsze od Barcelony, albo mają dalej od centrum plaże, albo znakomicie mniejsze. Plaże w Barcelonie zostały skwalifikowane przez National Geographic oraz Discovery Channel jako najlepsze plaże miejskie na świecie. Barcelona ma dziewięć plaż o łącznej długości 4.4 km. To tylko te w obrębie miasta, bo niedaleko poza nim jest jeszcze kilka cudownych plaż. Plaże barcelońskie, od zachodu:
– Platja (Playa) Sant Sebastià,
– Platja (Playa) Sant Miquel,
– Platja (Playa) Barceloneta,
– Platja (Playa) Somorrostro,
– Platja (Playa) Nova Icària,
– Platja (Playa) Bogatell,
– Platja (Playa) Mar Bella,
– Platja (Playa) Nova Mar Bella,
– Platja (Playa) Llevant.
Najbardziej znana i najbliżej centrum – niecałe 2 kilometry od kolumny Krzysztofa Kolumba czy katedry – to Barceloneta. Natomiast Mar Bella choć stricte nie jest plażą naturystów, to właśnie przede wszystkim na niej się zbierają. Tak jak i osoby LGBT. Natomiast topless jest w zasadzie na porządku dziennym na każdej z plaż i to w dużym odsetku. Chyba jak na większości plaż w Hiszpanii. Tam jest to całkowicie naturalne. Nikogo nie dziwi, nie szokuje, nie budzi sensacji.
Barcelona to miasto, w którym plażowanie można przeplatać ze zwiedzaniem, rozkoszowaniem się katalońską kuchnią i trunkami. Wszystko na najwyższym poziomie.
zobacz galerię zdjęć (61)
Playas de Barcelona
Poble Espanyol
W zasadzie to część Montjuïc. Dla mnie absolutnie osobny obiekt. Miasteczko Hiszpańskie, muzeum pod gołym niebem, skansen, Hiszpania w pigułce, zawierające elementy każdego regionu Hiszpanii. Choć nie ma tam najbardziej znanych zabytków Hiszpanii takich jak Alhambra, Mezquity, Palacio Real de Madrid, czy Katedry z Santiago de Compostela, to wyczarowany został klimat małych miasteczek, które znaleźć można w różnych zakątkach Andaluzji, Katalonii, Galicji czy Kastylii. To nie są jak w typowym skansenie przeniesione budowle z różnych regionów Hiszpanii, a wybudowane z cechami charakterystycznymi i klimatem. Centralny punkt Poble Espanyol to Plaza Mayor, typowy plac dla większości miasteczek hiszpańskich niezależnie od regionu. Na nim odbywają się różnego rodzaju fiesty, koncerty jazzowe i rockowe. To żywe muzeum z pokazami flamenco, klubem tanecznym, muzea i galerie z dziełami Picassa, Daliego, Joana Miró, restauracjami, kawiarniami, sklepikami i funkcjonującymi warsztatami rzemieślniczymi. Poble Espanyol powstał na Międzynarodową Wystawę Światową, która odbyła się w Barcelonie w 1929 roku. Po wystawie miał zostać zburzony. W czasach generała Franco popadł w ruinę i stanowił obóz dla internowanych. Od 1996 roku nastąpił przełom organizacyjny w zarządzaniu i finansach. W tej chwili to jedno z najchętniej odwiedzanych miejsc w Barcelonie.
zobacz galerię zdjęć (42)
Poble Espanyol 1
zobacz galerię zdjęć (30)
Poble Espanyol 2
zobacz galerię zdjęć (31)
Poble Espanyol 3
Eixample
Najlepiej byłoby ją oglądać z lotu ptaka, czy z drona. (Nie mam pojęcia czy to drugie nie jest zabronione w Barcelonie). Modernistyczna dzielnica o prostopadłej siatce ulic, przecięta przez dwie ukośne aleje, z kwadratowymi blokami ze ściętymi narożnikami. Ulice, wiele w postaci szerokich alej, rozszerzają się na każdym skrzyżowaniu, co zapewnia większą widoczność i lepszą wentylację. Idealna geometria. Elegancja typowej tradycyjnej wielopokoleniowej klasy średniej zachodniej Europy. W Eixample znajduje się kilka istotnych barcelońskich zabytków, w tym trzy najważniejsze dzieła Gaudiego (o których wyżej): Sagrada Familia, Casa Milà i Casa Batlló. Ale jeśli dziełom Gaudiego poświęcimy odrębny czas, to Eixample może stanowić samodzielny, inny niż pozostałe, ciekawy punkt programu zwiedzania Barcelony. Dzielnica została wzniesiona od podstaw w II połowie XIX wieku i na początku XX wieku, po wyburzeniu średniowiecznych murów obronnych i części zabudowy z tego okresu. W Eixample mieszka ponad ćwierć miliona ludzi. Eixample podzielone jest na 5 lub 6 dzielnic wewnętrznych:
– Sagrada Familia,
– Fort Pienc,
– Dreta de l’Eixample,
– Esquerra de l’Eixample (L’Antiga i La Nova)
– Sant Antoni.
Główne arterie komunikacyjne to Passeig de Gràcia (główna ulica handlowo biznesowa miasta, a zarazem najdroższa, z Illa de la Discòrdia i Casa Milà) łączący centralny Plaça Catalunya ze starym miastem Gràcia, Avinguda Diagonal (długość 11km, szerokość 50m) przecinająca siatkę dzielnicy po przekątnej, Gran Via de les Corts Catalanes (najdłuższa ulica w Katalonii – ponad 13 km) biegnąca przez całe miasto z południowego zachodu na północny wschód oraz szerokie aleje: Carrer d’Aragó, Carrer de Balmes i Passeig de Sant Joan.
zobacz galerię zdjęć (10)
Eixample 1
"Z lotu ptaka"
zobacz galerię zdjęć (39)
Eixample 2
Plaça de Catalunya
zobacz galerię zdjęć (64)
Eixample 3
Passeig de Gràcia
zobacz galerię zdjęć (36)
Eixample 4
Avinguda Diagonal
zobacz galerię zdjęć (61)
Eixample 5
... i jeszcze to i owo
