Najpiękniejsze miasta Europy - Florencja w „11 KOBIET …”
„– Opowiedz mi o miejscu, które zrobiło na tobie największe wrażenie, które ci się najbardziej podobało.
– Ma to być miasto, kraina czy miejsce na leniwe wakacje? W każdej z tych kategorii mam kilka propozycji. …
– Jeśli miasto, to Paryż. Za nim długo, długo nic, a potem w kolejności alfabetycznej: Amsterdam, Barcelona, Florencja, Siena i Wiedeń. Kraina to Andaluzja, Prowansja i Toskania, a za nimi Holandia i polskie Kaszuby. Miejsce na wakacje to włoski kemping, wioska turystyczna tuż nad morzem lub grecka wyspa. Nie wiem, o czym chcesz posłuchać.
– O wszystkim.
Opowiadałem bardzo długo. To są tematy, o których mogę gadać niemal bez końca. Odpaliliśmy laptop, by móc wspomagać moją opowieść zdjęciami.”
Pierwszy rozdział z cyklu „Agata”, strony 262-263, część I tomu „Czerwiec”
Najpiękniejsze miasta Europy dla mnie są nimi ze względu nie tylko ze względu na zabytki ciekawe obiekty, ale przede wszystkim dzięki klimatowi jaki w nich panuje, na który składa się wiele czynników. A do tego dochodzi sentyment związany z podróżami do nich i pobytami w nich. Większość z wymienionych przez Marcina miast zaistnieje w mojej powieści dużo mocniej i szerzej. Już w tomie „Czerwiec” Amsterdam, w którym spędzi z Bellą część weekendu. Nie sposób sobie wyobrazić, by nie odwiedził Paryża, na dokładkę z Anną, bo przecież to stało się jego marzeniem. Wielce prawdopodobne jest, że będzie w Toskanii, bo Toskania w tomie „Czerwiec” zostaje mocno zaznaczona. Jeśli Toskania to niewątpliwie Florencja i Siena. Niemożliwym jest by udał się tam sam. Pytaniem jest, która z kobiet najbardziej pasuje do Toskanii? Może w Barcelonie i Wiedniu też będzie, a może nie we wszystkich z tych miast. Też można snuć rozważania, która z kobiet pasowałaby do Barcelony najbardziej, a która do Wiednia. Oczywiście rozwój wypadków może nas całkowicie zaskoczyć.
Mój subiektywny florencki TOP-6
Mój florencki TOP-6 w przeciwieństwie do kilku poprzednich składa się dokładnie z 6 punktów. Choć w przypadku dwóch są podpunkty, które samoistnienie zasługują by znaleźć się w takim topie. Uznałem, że całość, pewna kompozycja ma jednak większą wartość. Na szczegóły kiedyś przyjdzie czas. W TOPie pominąłem jako samodzielne punkty kościoły, choć kilka florenckich to wybitne dzieła sztuki architektonicznej z wybitnymi dziełami malarskimi i rzeźbiarskimi. Pojawi się jeden kościół, ale ten najważniejszy, jako podpunkt cudownego miejsca. Dzięki temu tym razem top 6 powstał mi w głowie błyskawicznie.
- Według mnie właśnie ten plac winien nosić potoczną nazwę „Piazza dei Miracoli”, a nie podobny w Pizie. Oba mają podobne elementy, ale florencki przynajmniej dwa z trzech bezapelacyjnie piękniejsze i na dodatek jeszcze czwarty, może nie tak reprezentacyjny, ale wart podziwu.
- Jubilerski raj dla bogatych kobiet na średniowiecznym zabudowanym moście.
- Najpiękniejsza „Wiosna” w miejskich murach.
- Plac z kopią najbardziej znanej rzeźby na świecie. Rzeźba obiekt zachwytu kobiet.
- Miejsce zielonego relaksu z cudnym widokiem na miasto
- Trzeci plac z kultowymi kawiarniami sprzed 150 lat.
Florencja
Florencja, po włosku Firenze – miasto w środkowych Włoszech, nad rzeką Arno, u stóp Apeninów, stolica Toskanii i prowincji Florencja, stolica Włoch w latach 1865–1871. Około 365 tys. mieszkańców.
Założona przez Etrusków jako Faesulae, zburzona przez Sullę w 82 p.n.e. Następnie odbudowana przez Juliusza Cezara w 59 p.n.e. jako kolonia dla byłych żołnierzy i nazwana Florentia. Zabudowa tego okresu została założona na planie obozu wojskowego. Z tego okresu pochodzi zachowany szachownicowy układ ulic. Początkowo, w czasach Cesarstwa rzymskiego, Florencja była ośrodkiem handlu i rzemiosła. We wczesnym średniowieczu przechodziła z rąk do rąk: Ostrogotów, Bizancjum, Gotów, Longobardów, Franków. Na początku XII wieku uzyskała status niezależnego miasta. Na przełomie XIII i XIV wieku było to jedno z największych miast Europy z ponad 100 tysiącami mieszkańców. W 1512, po obaleniu republiki, do władzy powrócili Medyceusze – od 1569 roku jako wielcy książęta Toskanii. Ich rządy trwały do 1737 roku. Był to okres największego rozkwitu miasta zarówno pod względem gospodarczym, jak i kulturalnym. W tym czasie tworzyli w nim Leonardo da Vinci i Michał Anioł. Od 1860 włączona do Królestwa Sardynii, przejściowo była stolicą Zjednoczonych Włoch w latach 1865–1870.
Zabytki i atrakcje turystyczne
- Baptysterium Jana Chrzciciela (Battistero di San Giovanni Battista)
- Drzwi Raju (Porta del Paradiso)
- Biblioteka Laurenziana (Biblioteca Medicea Laurenziana)
- Boboli Ogrody –(Giardino di Boboli)
- Galeria Akademii (Galleria dell’Accademia)
- Galeria Uffizi (Galleria degli Uffizi)
- Katedra Matki Boskiej Kwietnej (Cattedrale di Santa Maria del Fiore)
- Dzwonnica Giotta (Campanile di Giotto)
- Katedra Santa Reparata (Chiesa di Santa Reparata)
- Muzeum dell’Opera del Duomo
- Kościół Santa Maria del Carmine (Basilica di Santa Maria del Carmine)
- Kaplica Brancaccich (Cappella Brancacci)
- Kościół Santa Maria Novella (Basilica di Santa Maria Novella)
- Kościół Świętego Krzyża (Basilica di Santa Croce)
- Kościół Świętego Wawrzyńca (Basilica di San Lorenzo)
- Kaplica Medyceuszów
- Kościół Santo Spirito (Basilica di Santo Spirito)
- Kościół San Michele in Orto (Orsanmichele)
- Kościół Trójcy Świętej (Basilica di Santa Trinita)
- Kościół San Miniato al Monte
- Kościół Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny (Santissima Annunziata)
- Muzeum San Marco (Museo di San Marco)
- Loggia dei Lanzi (Loggia dei Lanzi, Loggia della Signoria)
- Loggia del Mercato Nuovo (Mercato del Porcellino)
- Loggia del Bigallo
- Ogród botaniczny (Giardino dei Semplici)
- Pałac Bargello (Palazzo del Bargello)
- Pałac Davanzati (Palazzo Davanzati)
- Pałac Vecchio (Palazzo Vecchio)
- Pałac Medyceuszy (Palazzo Medici Riccardi)
- Pałac Strozzi (Palazzo Strozzi)
- Pałac Pitti (Palazzo Pitti)
- Pałac Rucellai (Palazzo Rucellai)
- Plac della Signoria (Piazza della Signoria)
- Plac Republiki (Piazza della Repubblica)
- Most alla Carraia (Ponte alla Carraia)
- Most Trójcy Świętej (Ponte Santa Trinita)
- Most Złotników (Ponte Vecchio)
- Narodowe Muzeum Archeologiczne (Museo archeologico nazionale)
Więcej niż bardzo dużo. Każdy wart odwiedzin. Aby zwiedzić dobrze Florencję potrzeba przynajmniej trzech dni. Albo trzeba skoncentrować się na własnym TOP-ie. Pozostałe miasta wymienione przez Marcina czyli Paryż, Barcelonę, Amsterdam, Sienę i Wiedeń lubię odwiedzać zarówno dla ich zabytków, dzieł sztuki, atrakcji turystycznych, ale również dla cudownego klimatu specyficznego i szalenie różnego dla każdego z nich. We Florencji najmniej czuję jej klimat. Chyba wynika to zarówno z przesytu wszelakimi cudownościami jak i tłumem turystów. To nie oznacza, że cenię ją mniej niż tamte miasta. Po prostu budzi we mnie inne uczucia. Ale na tyle silne, że byłem w niej kilka razy. Mam nadzieję na kolejne odwiedziny.
Piazza del Duomo
Piazza del Duomo we Florencji jest jednym z najpiękniejszych i powodujących najmocniejszy zawrót w głowie z zachwytu placów, które ja widziałem. Można do niego dojść kilkoma uliczkami i zawsze wyda się bajeczny. Ale największe wrażenie wywiera gdy dochodzi się do niego Via de’ Martelli. Pierwszy raz będąc we Florencji właśnie tak mi się zdarzyło. Pewnego rodzaju przypadkiem, bo to była najkrótsza droga od poprzedniej atrakcji. Później za każdym razem jak byłem z nowicjuszami we Florencji właśnie tę ulicą prowadziłem ich do Piazza del Duomo. Uwielbiałem patrzeć na ich twarze pełne oszołomienia i zachwytu gdy nagle pojawiał się plac i cuda architektury, które na nim stoją. Najpierw zwraca się uwagę na katedrę, a później, nadal stojąc w tym samym miejscu, bo zachwyt przykuwa do jednego miejsca, dostrzega się wszystkie cztery główne zabytki placu w najpiękniejszym kadrze jaki tylko można sobie wymarzyć.
Piazza del Duomo czyli Plac Katedralny znajduje się w samym sercu historycznego centrum Florencji. Jest to jedno z najczęściej odwiedzanych miejsc w Europie i na świecie oraz we Florencji najczęściej odwiedzana część miasta. Na placu znajduje się katedra florencka z kopułą Brunelleschiego, dzwonnica Giotta, baptysterium Św. Jana (chrzcielnica), loggia del Bigallo i inne zabytki. Zachodnia strefa tego placu z baptysterium nazywa się Piazza San Giovanni.
Katedra Santa Maria del Fiore (Cattedrale di Santa Maria del Fiore): Była największym budynkiem w średniowiecznej Europie, a jest czwartym kościołem w Europie pod względem wielkości, jej długość wynosi 153 m, a wysokość 116 m. Rozpoczęta w 1296 roku w stylu gotyckim i ukończona w 1436 roku, kopułę zaprojektował Filippo Brunelleschi; zewnętrzna część katedry jest wyłożona polichromowanymi panelami marmurowymi w różnych odcieniach zieleni i różu, obramowanymi bielą, posiada wyszukaną XIX-wieczną fasadę w stylu neogotyckim. Po zachwycie jakie katedra wywołuje na zewnątrz jej wnętrze nie robi aż tak piorunującego wrażenia, no może oprócz kopuły.
zobacz galerię zdjęć (36)
Piazza del Duomo 2
Cattedrale di Santa Maria del Fiore
Dzwonnica Giotta (Campanile di Giotto): Stojąca w sąsiedztwie bazyliki Santa Maria del Fiore i baptysterium św. Jana, wieża jest jedną z wizytówek florenckiej architektury gotyckiej dzięki projektowi Giotta, bogatym dekoracjom rzeźbiarskim i inkrustacjom z polichromowanego marmuru. Smukła konstrukcja ma kwadratowy plan i boki o długości 14,45 metra. Ma 84,7 metra wysokości. Wieża jest podzielona poziomo na pięć etapów. Na szczyt, z którego roztacza się malownicza panorama Florencji i otaczających ją wzgórz, można dostać się po pokonaniu 414 schodów. Budowano ją w latach 1334-1359. Giotto nie ukończył budowy swojego projektu zmarł w 1337 wybudowawszy tylko pierwszą kondygnację.
zobacz galerię zdjęć (21)
Piazza del Duomo 3
Campanile di Giotto
Baptysterium św. Jana (Battistero di San Giovanni): Ośmiokątna baptysterium stoi naprzeciwko katedry Duomo i dzwonnicy Giotto. Jest to jeden z najstarszych budynków w mieście, zbudowany w latach 1059-1128. Architektura utrzymana jest w stylu romańskim florenckim. Architektura Baptysterium czerpie inspirację z Panteonu. Baptysterium słynie również z dzieł sztuki, którymi jest ozdobione, w tym z mozaik i trzech zestawów brązowych drzwi z rzeźbami reliefowymi. Przed drzwiami zawsze stoi tłum oglądaczy. Chyba tylko o świcie można się im dobrze przyjrzeć. Natomiast koniecznością jest wejście do środka celem obejrzenia przede wszystkim mozaik.
zobacz galerię zdjęć (30)
Piazza del Duomo 4
Battistero di San Giovanni
Loggia del Bigallo: to późnogotycki budynek we Florencji. Na rogu Piazza San Giovanni i via Calzaioli. Budynek ten jest jedną z kilkunastu publicznych loggii w mieście i był powiązany z dwoma bractwami zajmującymi się lokalną działalnością charytatywną. Otwarta loggia służyła jako schronienie dla zagubionych dzieci i niechcianych niemowląt, które zostały porzucone pod opieką bractwa. Wnętrze mieści muzeum przedmiotów związanych z bractwami. Loggia jest takimi dodatkowym bonusem wśród otaczających ją perełek sztuki i architektury, ale sama też jest arcydziełem architektury i zawiera piękne dzieła sztuki, a ponadto jest rewelacyjnie wkomponowana w otoczenie.
zobacz galerię zdjęć (12)
Piazza del Duomo 5
Loggia del Bigallo
Na placu znajduje się jeszcze przynajmniej dziewięć innych zabytków, na które warto rzucić okiem. Przy kompleksie katedralny one nikną, choć pewnie w większości innych miast byłyby czymś wyjątkowym. Przy pierwszej wizycie na placu na ogół są pomijane, ale przy kolejnej warto im się przyjrzeć. Przede wszystkim warto wejść do Museo dell’Opera del Duomo, w którym to znajdują się m.in. dzieła Michała Anioła, Donatello, Lorenzo Ghibertiego czy Luca della Robbia.
Ponte Vecchio
Ponte Vecchio – średniowieczny kamienny most segmentowy o zamkniętych segmentach nad rzeką Arno we Florencji we Włoszech. Jedyny most we Florencji, który ocalał przed zniszczeniem podczas II wojny światowej. Znany jest ze sklepów zbudowanych wzdłuż niego. Budowanie sklepów na takich mostach było kiedyś powszechną praktyką. Początkowo sklepy zajmowali rzeźnicy, garbarze i rolnicy. Obecni najemcy to jubilerzy, handlarze dziełami sztuki i sprzedawcy pamiątek. Wydawać by się mogło, że ceny wyrobów jubilerskich w takim miejscu muszą osiągać poziom kosmiczny i na ogół tak jest, ale czasami można trafić w miarę tani rarytas. Dawno temu mnie szczęśliwie właśnie to się przydarzyło. Most łączy Via Por Santa Maria (Lungarno degli Acciaiuoli i Lungarno degli Archibusieri) z Via de’ Guicciardini (Borgo San Jacopo i Via de’ Bardi). Wszystkie te ulice to rewelacyjne miejsca widokowe na most.
zobacz galerię zdjęć (51)
Ponte Vecchio
Galeria Uffizi
Gdy mówi się o najważniejszych muzeach sztuki w Europie to wymienia się paryski Luwr, londyńską National Gallery, Muzeum Prado w Madrycie, Muzeum Watykańskie i Ermitaż w St. Petersburgu. Niektórzy do tej wielkiej piątki dołączają właśnie florencką Galerię Uffizi, która jest natomiast porównywalna z paryskimi Muzeum Sztuki Współczesnej i d’Orsay, amsterdamskimi Rijksmuseum i Muzeum Van Gogha oraz również florencką Galleria dell’Academia. Na liście najczęściej odwiedzanych muzeów na świecie, nie tylko sztuki, Uffizi plasuje się na 5 miejscu z 5,138,588 zwiedzającymi w 2023 roku i wzrostem o 26,4% w stosunku do roku poprzedniego, jedynie za Luwrem, Muzeum Watykańskim, Narodowym Muzeum Chin z Pekinu i British Museum z Londynu.
zobacz galerię zdjęć (33)
Gallerie degli Uffizi
Gallerie degli Uffizi to muzeum sztuki we Florencji, znajdująca się w pobliżu Piazza della Signoria, jedno z najstarszych muzeów w Europie. Na bryłę budowli składają się dwa prostokątne budynki połączone trzecim, wychodzącym galerią nad rzekę Arno. Dziedziniec pomiędzy dwoma skrzydłami Uffizi nosi nazwę Piazza degli Uffizi. Galeria jest podzielona na kilka pomieszczeń utworzonych dla dzieł z różnych szkół i stylów, w porządku chronologicznym.
Sama galeria jako budynek i dzieło architektury jest interesująca i budząca podziw zarówno z zewnątrz jak i jej wnętrza. Dodatkowo usytuowana jest na trasie Piazza della Signoria – Arno i Ponte Vecchio. No i w swojej kolekcji ma mnóstwo wybitnych dzieł malarzy i rzeźbiarzy przede wszystkim włoskich, ale nie tylko. To więcej niż kilkanaście nazwisk najwybitniejszych mistrzów sztuki europejskiej z różnych okresów historycznych. Najbardziej znane dzieła to Narodziny Wenus (Nascita di Venere) oraz Wiosna (Primavera) Sandro Botticelliego, a także Flora i Wenus z Urbino (Venere di Urbino) Tycjana. Obrazy, które każdy zna. Na każdym z nich jest naga, lub częściowo naga kobieta. Nikt nigdy nie przypisywał im seksizmu. Mistrzowie w pełni zachwytu nad kobiecym pięknem uwiecznili je na płótnie. Tak po prostu. Częściowo z alegorycznym przekazem. Nie umiem powiedzieć, który z tych obrazów najbardziej mnie zachwyca. Każdy. Ale moim ulubionym ze zbirów galerii jest Meduza Caravaggio.
Piazza della Signoria
Piazza della Signoria podobnie jak Piazza del Duomo to kompleks kilku, a może nawet kilkunastu genialnych dzieł człowieka, na dodatek połączony z Galleria degli Uffizi i Via dei Calzaiuoli. I znów podobnie, na część z nich nie zwrócimy uwagi zafascynowani innymi dziełami. Będąc na placu po raz drugi, trzeci, czy n-ty ten fakt będzie budził nasze zdziwienie. Tym bardziej, jak uświadomimy sobie jakich dzieł nie zarejestrowaliśmy wcześniej w naszej pamięci lub w ogóle pominęliśmy w oglądaniu.
Piazza della Signoria jest placem w centrum Florencji zbudowanym w okresie od XII do XIV wieku. Otoczony szeregiem pałaców wraz z eksponowanymi tutaj rzeźbami tworzy urbanistyczny kompleks odwiedzany przez licznych turystów. Jedną z najważniejszych budowli jest Palazzo Vecchio, dawny ratusz miejski, wybudowany w latach 1299-1310, usytuowany w jego południowo-wschodniej części. Przed nim znajdują się:
fontanna Neptuna (fontanna di Piazza) z lat 1563 – 1575, ,
Dawid – kopia rzeźby Michała Anioła, (w 1873 r. oryginał został przeniesiony do Galleria dell’Accademia, posąg Dawida został wyrzeźbiony w 1501,
grupa Herkules i Kakus – rzeźba z lat 1527-34.
Na prawo od Pałacu Vecchio mieści się późnogotycka Loggia dei Lanzi z lat 1376-82 z kilkunastoma rzeźbami, w tym Perseuszem z głową Meduzy oraz Porwaniem Sabinek.
zobacz galerię zdjęć (29)
Piazza della Signoria 2
Palazzo Vecchio
zobacz galerię zdjęć (18)
Piazza della Signoria 3
David & Hercules
zobacz galerię zdjęć (18)
Piazza della Signoria 4
Loggia dei Lanzi
zobacz galerię zdjęć (21)
Piazza della Signoria 5
Neptune & Cosimo
zobacz galerię zdjęć (14)
Piazza della Signoria 6
Palazzi
Ogrody Boboli
Ogrody Boboli – Giardino di Boboli – największy park we Florencji o powierzchni blisko 11 hektarów. Park rozciąga się za Palazzo Pitti. Założony został w roku 1549, a w 1766 udostępniony publiczności. Jest ogrodem w stylu francuskim z licznymi fontannami i rzeźbami oraz sztucznymi jaskiniami. Rzeźby nawiązują głównie do czasów starożytnych. Dużym problemem dla projektantów był brak naturalnego źródła wody, która do parku została doprowadzona specjalnym kanałem zasilającym połączonym z rzeką Arno.
zobacz galerię zdjęć (39)
Giardino di Boboli
Dla mnie, w kamiennym mieście jakim jest Florencja, to zielona enklawa, w której można pospacerować w innym otoczeniu i odpocząć. Pozachwycać się różnorodnością flory i dzieł człowieka. To miejsce, w którym pojawiają się również rzeźby nowoczesne, najbardziej znanych rzeźbiarzy dzisiejszych czasów. Podczas jednej z moich wizyt w ogrodach były rzeźby polskiego rzeźbiarza Igora Mitoraja. To także miejsce z jedną z najpiękniejszych panoram Florencji i w porównaniu do tej z Duomo lub Kampanili zawiera wszystkie najważniejsze elementy krajobrazu Florencji, właśnie z Duomo i Kampanilą.
Piazza della Repubblica
Najmłodszy z TOPów, choć w bardzo starej części miasta. Najmniej wartościowy pod względem dzieł sztuki czy architektury. Mnie budzi skojarzenia z okresem przed faszystowskim we Włoszech, zjednoczenia Państwa, jego rozwoju i rośnięcia w siłę. Pałac z łukiem na placu kojarzy mi się ze stroną Piazza del Duomo w Mediolanie, na której jest wejście do Galleria Vittorio Emanuele II. Ten sam okres budowy, tylko florencki budynek jest znakomicie uboższy. To pierwszy element włoskiego stylu, charakteru w urbanistyce i architekturze. Wcześniej nie było bowiem państwa włoskiego. Stylu, który w megalomanii nawiązywał do cesarstwa rzymskiego. Ciekawa odmiana od pozostałych zabytków Florencji i warta by w ogródku, którejś z kultowych kawiarni wypić kawę, drinka oraz zjeść jakiś włoski deser.
zobacz galerię zdjęć (54)
Piazza della Repubblica
Piazza della Repubblica – plac w centrum Florencji zbudowany w latach 80-tych XIX wieku w ramach planu przebudowy miasta. Duży, o wymiarach 75 x 100 m. Powstał po wyburzeniu starego targu, getta żydowskiego i pobliskich slumsów. Styl placu można nazwać Risanamento, od prac zainicjowanych w krótkim okresie, gdy Florencja była stolicą zjednoczonych Włoch — prac, które również stworzyły aleje i bulwary miasta. Pałace, które powstały na nowym placu, podążały za eklektyczną modą tamtych czasów. Po tej transformacji plac stał się rodzajem „salonu” miasta. Od tamtej pory wokół niego wyrosły wyrafinowane pałace, luksusowe hotele, domy towarowe i eleganckie kawiarnie, wśród których znana jest Caffè delle Giubbe Rosse, gdzie spotykali się i ścierali słynni uczeni i artyści, zwłaszcza ci z nurtu futuryzmu. Dziś na placu della Repubblica mieszczą się trzy kultowe kawiarnie: Caffè Gilli, Paszkowski i Caffè Giubbe Rosse. Na placu przeważnie stoi stara tradycyjna karuzela. Najbardziej przykuwająca uwagę jest zachodnia strona placu, którą stanowi Palazzo dell’Arcone di Piazza, z galerią portykowo krużgankową, określany jest jako malownicze tło placu, wyróżniające się dużym łukiem prowadzącym na Via Strozzi. Pałac przez długi czas był ostro krytykowany zarówno jako symbol zniszczenia jednego z najstarszych miejsc Florencji, jak i za jego „napuszony” i wcale nie florencki charakter nawiązujący do stylu określanego zwykle jako „rzymski”.
* * *
Mój TOP-6 to plan wycieczkowy na jeden pełen dzień. Intensywny, ale jednocześnie na luzie z czasem na jakiś dobry włoski lunch, lody i kawę. Przyjeżdżając do Florencji samochodem najlepiej zaparkować na parkingu przy głównym dworcu kolejowym. Parking płatny, nie tani, ale doskonale położony. Więc warto z niego skorzystać. Z niego można się udać na Piazza del Duomo, koniecznie wchodząc na niego Via de’ Martelli. Z placu udajemy się na kolejny plac, Piazza della Signoria. To droga na spacer 6-8 minut. Ale ponieważ prowadzi Via dei Calzaiuoli, to zapewne zajmie przynajmniej pół godziny. Tuż przy Piazza della Signoria mieści się kolejny punkt programu, czyli Galeria Uffizi. Z niej do Ponte Vecchio mamy kilkaset metrów. Pontem Vecchio przechodzimy na drugą stronę Arno. Znów kilkaset metrów i kilka minut lekko pod górkę i będziemy na Piazza de’ Pitti skąd jest wejście do Ogrodów Boboli. Tam możemy zarówno odpocząć jak i zrobić solidny spacer po ogrodzie. Choć najkrótsza droga na Piazza della Repubblica wiedzie przez Ponte Vecchio, to lepiej się tam udać Ponte Santa Trinita, chociażby dla widoku z niego na Ponte Vecchio, ale również by przejść się Via de’ Tornabuoni i Via degli Strozzi reprezentacyjnymi ulicami z luksusowymi sklepami i hotelami. Cała marszruta przez te wszystkie sześć TOPów, zaczynając na parkingu dworcowym i kończąc na nim, to około 5 kilometrów czyli godzinny spacer. Nie wliczając spaceru po ogrodach, dreptania po placach, zaglądania w boczne uliczki, czy zwiedzania wnętrz oraz wejścia na kampanilę lub/i kopułę katedry. W sumie rozrośnie się to do 10 kilometrów i dziesięciu godzin, jeżeli w międzyczasie zatrzymamy się na lunch. A dobrego lunchu we Włoszech nie sposób zjeść szybko. Wiem, że taki dzień pozostanie w pamięci na zawsze i jeszcze pamięć będzie wspierana więcej niż dziesiątkami zdjęć, które zostaną zrobione po drodze. Należy pamiętać, że do większości florenckich atrakcji ustawiają się bardzo długie kolejki. Dlatego bilety wstępu, jeśli jest taka możliwość należy kupić z wyprzedzeniem przez internet odpowiednio planując godziny wejścia i całą wycieczkę.