Róża w „11 KOBIET …”
„… wpadłem na pomysł, by zrobić w stosunku do Doroty jakiś gest, sprawić jej miłą niespodziankę. Jako mężczyźnie takie pomysły nie zawsze przychodzą mi do głowy, a gdy już przyjdą, to czasami z inercją nosorożca albo nawet wieloryba. Tym razem przebłysk inteligencji w tej kwestii nastąpił niemal o czasie. Niemal, bo trudno by mi było tak szybko zorganizować coś innego niż kwiaty. I bardzo dobrze, bo cokolwiek innego mogłoby być po prostu nietrafione. Pierwsza myśl o kwiatkach była jednoznaczna – jedna długa czerwona róża. To taki mój sprawdzony standard. Ten standard chyba najbardziej pasowałby do jej stroju, w którym u mnie była. Ale róża jest jednak dosyć zobowiązująca i w swojej symbolice za dużo znaczy w stosunku do treści naszego spotkania.”
Drugi rozdział z cyklu „Dorota”, strony 217-218, I część tomu „Czerwiec”
„Miałem ochotę zamówić jeszcze kwiaty, ale zacząłem się zastanawiać, czy będzie miała odpowiedni wazon. W zaprzyjaźnionej kwiaciarni poprosiłem o odłożenie jak najpełniejszej i najdłuższej czerwonej róży. Sam poserfowałem w Internecie w poszukiwaniu sklepu z ciekawymi wyrobami szklanymi. Kupiłem wysoki, wąziutki, fikuśny wazonik z częściowo matowego szkła, właśnie taki na jedną różę.”
„– Bella, przyniosłem ci taki skromny kwiatuszek plus naczynko na niego. Myślę, że fajnie uzupełni wystrój stołu.
– Róża jest przepiękna.”
Drugi rozdział z cyklu „Bibiana Isabelle”, strony 225 i 228, I część tomu „Czerwiec”
„Zaopatrzyłem się także w długą czerwoną różę.”
„– Jesteś przedstawicielką ściśle naukowo, a jednocześnie intuicyjno-emocjonalnie wybranej próbki losowej idealnie pasującej do mojej ankiety…
– Już wiem. Kolacja po wernisażu u Hanki i Xaviera.
– …jednoosobowej próbki losowej. Jak sama nazwa programu wskazuje, konieczny był wybór kobiety pięknej, seksownej, odważnej, inteligentnej, bezpośredniej. Analiza prowadzona wcześniej wspomnianą metodą wykazała jednoznacznie, że w najwyższym stopniu spełniasz te warunki. Czy zechcesz odpowiedzieć przynajmniej na jedno pytanie? Za samą zgodę w nagrodę dostajesz ten oto kwiatek pasujący do twojej urody.
– Czego się nie robi dla róży. Pytaj.
– Mam wielką ochotę wprosić się do ciebie na dzisiejszą kolację połączoną z jutrzejszym śniadaniem. Co byś na to powiedziała?”
Pierwszy rozdział z cyklu „Agata”, strony 248 i 249, I część tomu „Czerwiec”
„… piękno tkwi również w poszczególnych obiektach natury: w kwiatach, choćby w różach, w innych roślinach, choćby w polach kwitnącej lawendy, …”
Czwarty rozdział z cyklu „Z rozmyślań pod prysznicem …”, strona 3, II część tomu „Czerwiec”
Róża uważana jest za wielu za najpiękniejszy kwiat. O jej pięknie wspomniał narrator, Marcin, autor rozmyślań pod prysznicem? Ale róża jest wyjątkowym kwiatem nie tylko ze względu na swoje niezaprzeczalne piękno. To chyba najczęściej ofiarowywany kwiat kobietom przez mężczyzn. A może nie najczęściej ale przeważnie z najmocniejszym przesłaniem. To po prostu kwiat miłości. Czyli podwójnie związany z pięknem. Bo miłość jest pięknem. Niezależnie czy definiujemy ją jako uczucie o najwyższej wartości, czy jako zakochanie, zauroczenie, fascynację, pożądanie. A jednocześnie to kwiat zobowiązujący. Zawsze istnieje niebezpieczeństwo, że ofiarowana, będzie przekonana, że jest wybraną. Róża, w tradycyjnym podejściu, jest również jednym z wielu elementów, który pozwala mężczyźnie zdobyć kobietę, uzyskać jej przychylność. Wybierając kwiaty dla Doroty, Belli i Agaty, Marcin właśnie miał taką świadomość. Dlatego, choć pomyślał o róży dla Doroty, to wybrał inne kwiatki. Belli przyniósł różę gdyż chciał zaakcentować swoje uczucia dla niej. A Agatę chciał zdobyć. Czy tylko na jeden weekend o tym można będzie się dowiedzieć po przeczytaniu całej mojej powieści.
Symbolika róż
Nie ma drugiego takiego kwiatka, chyba niczego materialnego, którego można by porównać z ilością interpretacji i opisów dotyczących symboliki i znaczenia właśnie jak róża. W zasadzie to większość interpretacji jest podobnych, ale różnic w niuansach jest wiele. A jak prześledzimy 5000 lat hodowli róż, to okaże się, że ta symbolika była zmienna w czasie i zależna od położenia geograficznego.
Dla mnie symbolika nie do końca jest istotna. Róże są piękne. Niezależnie od koloru, nie tylko te czerwone. I to jest istotne. Ale to może być ważne dla obdarowanej, więc warto przybliżyć ten temat.
Róża ma wiele znaczeń, które różnią się w zależności od jej koloru. Jednak każda róża może być postrzegana jako następujące symbole:
- Miłości
- Honoru
- Wiary
- Piękna
- Poświęcenia
- Zmysłowości
- Bezczasowości
- Równowagi
- Pasji
- Mądrości
- Intrygi
Generalnie róże symbolizują przede wszystkim miłość, namiętność i piękno. Starożytni Grecy i Rzymianie łączyli róże z boginiami miłości i piękna – Afrodytą i Wenus.
Róże czerwone
Na całym świecie symbolizuje ona najpiękniejsze, najgorętsze i najwspanialsze z uczuć – miłość. Czerwone róże oznaczają również namiętność, odwagę i pożądanie. Kwiat czerwonej róży jest najlepiej sprzedawalnym kwiatem przy okazji dnia świętego Walentego, czyli Dnia Zakochanych. Duże znaczenie ma również odcień czerwieni. Intensywna czerwień kojarzona jest z dramatem i bólem, karminowy odcień to fantazje erotyczne, a kardynalska czerwień – mocny, ostry pociąg i zainteresowanie. Czerwone róże o amarantowym odcieniu wyrażają ogniste pragnienie i wielkie pożądanie, a purpurowe płatki róż to symbol wiecznej, nieprzemijającej miłości.
Czerwona róża mówi: Kocham Cię!
Róże różowe
Kwiatom o tej barwie płatków przypisuje się elegancję, wyrafinowanie oraz szlachetność. Różowa róża jest symbolem uznania, podziwu oraz zachwytu dla młodzieńczego, rozkwitającego piękna kobiety. Jest też oznaką radości dla rodzącej się, jeszcze niedojrzałej miłości. Tak jak w przypadku czerwonych kwiatów, odcienie różu także mają swoje znaczenie. Jaśniejszy podkreśla urok, delikatność, sympatię i uprzejmość, a bardziej nasycony wyraża serdeczne podziękowanie i wdzięczność.
Różowa róża mówi: Jesteś cudowna, dziękuję!
Róże białe
Biel jest kolorem czystości, niewinności i szacunku. Biała róża reprezentuje przede wszystkim pierwszą miłość – piękną, czystą i niewinną. Bukiet białych róż to najczęstszy motyw ślubny, który ma zapewnić szczęście pannie młodej. Białe róże symbolizują również dziewictwo i lojalność. Jeśli otrzymasz białą różę, osoba obdarowująca ma z pewnością czyste, uczciwe zamiary. Możesz jej zaufać i spodziewać się szlachetnych intencji. Według niektórych wierzeń, biała róża oznacza długą i szczęśliwą miłość.
Biała róża mówi: Jesteś aniołem! Tęsknię za Tobą! Pogódźmy się.
Róże pomarańczowe
Bądź herbaciane. Pomarańcz to kolor o neutralnym, ale pozytywnym znaczeniu. Pomarańczowe róze są symbolem sympatii, radości i przyjaźni. Herbaciane róże odzwierciedlają także energię, entuzjazm, zapał oraz dumę. Bukiet herbacianych róż to idealny prezent, gdy pragniesz wyrazić wdzięczność, podkreślić owocną współpracę czy podziękować za poświęcony czas. Idealnie nadają się dla przyjaciół, krewnych i kolegów. Jeśli natomiast mężczyzna obdarowuje kobietę pomarańczowymi różami, może ona oczekiwać, że wkrótce przyjaźń przerodzi się w głębsze uczucie.
Pomarańczowa róża mówi: Chcę czegoś więcej. Jestem z Ciebie dumny!
Róże żółte
Jeszcze w XIX wieku te piękne kwiaty symbolizowały negatywne uczucia – zazdrość, zdradę lub oszustwo. Dziś znaczenie żółtej róży uległo zmianie. Zazwyczaj symbolizuje ona uczucie platoniczne, przyjaźń oraz radość i chęć niesienia pomocy. Niczym promienie słońca rozgrzewa serce i pobudza do działania. Żółte róże wręczane w bukiecie wyrażają również żywiołowość, a jaśniejsze odcienie – solidarność oraz przyjaźń na zawsze goszczącą w pamięci. Jeśli chcesz podkreślić przyjazne zamiary lub docenić gościnność gospodarzy, podaruj żółte róże.
Żółta róża mówi: Jest super, gratulacje!
Róże fioletowe
Fioletowe róże oznaczają miłość od pierwszego wejrzenia, majestatyczność i oczarowanie. Kwiaty o takiej barwie są trudno dostępne, więc obdarowana osoba może być pewna, że dla wręczającego jest bardzo ważna i warta wszystkiego, co najlepsze. To również sposób na wywarcie piorunującego wrażenia, dodanie uroczystości splendoru lub ukoronowanie wyjątkowej chwili. Kwiat ten jest też idealnym prezentem na pierwszą randkę.
Fioletowa róża mówi: Od razu mnie zachwyciłaś – chcę Cię oczarować.
Róże niebieskie, zielone, czy czarne są całkowicie sztucznymi i nowymi tworami, unikatami. Owszem do nich także dopasowano symbolikę, ale pomińmy ją.
Oprócz kolorystyki duże znaczenie ma między innymi liczba kwiatów w bukiecie, a dokładnie liczba róż w danym bukiecie. Wbrew pozorom ich liczba może oznaczać często coś zupełnie innego, aczkolwiek zawsze jest to związane z miłością, sympatią, oczarowaniem czy innym pozytywnym uczuciem do bliskiej osoby.
1 róża – Wciąż Cię kocham. Dowód sympatii na pierwszej randce.
2 róże – Odwzajemnione uczucie obojga ludzi.
3 róże – Kocham Cię!
6 róż – Chcę być tylko Twój!
7 róż – Jestem Tobą zauroczony.
9 róż – Bądźmy razem na zawsze.
10 róż – Jesteś idealna.
11 róż – Jesteś moim skarbem. Jesteś tą jedyną i najważniejszą. Ciebie kocham najbardziej.
12 róż – Bądź moja!
13 róż – Tajemniczy wielbiciel lub wyznanie szczerej i prawdziwej przyjaźni.
15 róż – Przepraszam – na przeprosiny.
20 róż – Moje uczucie jest szczere.
21 róż – Jestem Tobie oddany.
24 róże – Cały Twój. Myślę o Tobie całą dobę.
33 róże – Kocham Cię. Głębokie uczucie.
36 róż – Na zawsze zapamiętam nasze romantyczne chwile.
40 róż – Moja miłość do Ciebie jest szczera.
44 róże – Stałość i przywiązanie.
50 róż – Bezgraniczna miłość i oddanie.
56 róż – Dowód miłości.
66 róż – Cudowny i wyjątkowy romans.
99 róż – Będę Cię kochał do końca życia i nie opuszczę aż do śmierci.
100 róż – Udany związek przez całe 100 lat. Oddani sobie do najstarszych lat.
101 róż – Ty jesteś moją miłością życia.
108 róż – Wyjdziesz za mnie? Na oświadczyny.
111 róż – Wieczna i prawdziwa miłość.
123 róże – Odważna i wyzwolona miłość pełna namiętności.
144 róże – Kocham Cię o każdej porze dnia i nocy
365 róż – Myślę o Tobie przez cały rok, każdego dnia.
999 róż – Miłość aż po grób!
1001 róż – Wierny na zabój!
Róża
Większość róż ozdobnych to hybrydy hodowane dla ich kwiatów, nie mające swojego odpowiednika w naturze. Róża jest krzewem wieloletnim kwitnącym z rodzaju Rosa, z rodziny Rosaceae. Istnieje ponad trzysta gatunków i dziesiątki tysięcy ich odmian. Tworzą grupę roślin, które mogą być wyprostowanymi krzewami, pnącymi się, z łodygami, które często są uzbrojone w ostre kolce. Ich kwiaty różnią się rozmiarem i kształtem, są zwykle duże i efektowne, w kolorach od białego do żółtego i czerwonego. Większość gatunków pochodzi z Azji, a mniejsza ich liczba z Europy, Ameryki Północnej i północno-zachodniej Afryki. Gatunki, odmiany i hybrydy są szeroko uprawiane ze względu na ich piękno i często są pachnące. Róże nabrały znaczenia kulturowego w wielu społeczeństwach. Różane rośliny mają różne rozmiary, od zwartych, miniaturowych róż po pnącza, które mogą osiągnąć siedem metrów wysokości. Różne gatunki łatwo się krzyżują, co zostało wykorzystane w rozwoju szerokiej gamy róż ogrodowych. Najstarsze pozostałości róż pochodzą z formacji Florissant z późnego eocenu w Kolorado. Róże były obecne w Europie już we wczesnym oligocenie. Dzisiejsze róże ogrodowe pochodzą z XVIII-wiecznych Chin. Róże są najlepiej znane jako rośliny ozdobne uprawiane dla ich kwiatów w ogrodzie, a czasem w pomieszczeniach. Były również używane w komercyjnych perfumach i komercyjnych uprawach kwiatów ciętych. Niektóre są wykorzystywane jako rośliny krajobrazowe, jako żywopłoty i do innych celów użytkowych, takich jak osłony zwierzyny łownej i stabilizacja zboczy. Większość róż ozdobnych to hybrydy hodowane dla ich kwiatów. Kilka uprawia się dla atrakcyjnych lub pachnących liści (takich jak Rosa glauca i Rosa rubiginosa), ozdobnych cierni (takich jak Rosa sericea) lub dla ich efektownych owoców (takich jak Rosa moyesii). Róże ozdobne były uprawiane od tysiącleci, a najwcześniejsza znana uprawa pochodzi z co najmniej 500 r. p.n.e. w krajach śródziemnomorskich, Persji i Chinach. Szacuje się, że wyhodowano i wyselekcjonowano od 30 do 35 tysięcy hybryd i odmian róży do użytku ogrodowego jako rośliny kwitnące. Większość z nich ma podwójne kwiaty, a wiele lub wszystkie pręciki przekształciły się w dodatkowe płatki. Róże są popularną uprawą kwiatów ciętych. Na ogół są zbierane i cięte, gdy są w pąku i przechowywane w warunkach chłodniczych. W klimacie umiarkowanym róże cięte najczęściej są uprawiane w szklarniach. Znaczne ilości są uprawiane w niektórych krajach tropikalnych, a stamtąd są wysyłane drogą powietrzną na rynki na całym świecie. Perfumy różane są wytwarzane z olejku różanego, który jest mieszanką lotnych olejków eterycznych otrzymywanych przez destylację rozgniecionych płatków róż z parą wodną. Owoce dzikiej róży są bogate w witaminę C, są jadalne na surowo i przetwarzane na dżem, galaretkę, marmoladę i zupę lub parzone na herbatę. Są również prasowane i filtrowane w celu uzyskania syropu z dzikiej róży. Owoce dzikiej róży są również wykorzystywane do produkcji oleju z nasion dzikiej róży, który jest stosowany w produktach do pielęgnacji skóry i niektórych produktach do makijażu.
Długa kulturowa historia róży doprowadziła do tego, że jest ona często używana jako symbol. Na ścianach egipskich grobowców można znaleźć uwiecznione kwiaty róż, które w Egipcie były poświęcone Izydzie, a korona z róż zwanych „Świętymi różami abisyńskimi”, stanowiła część wyposażenia zmarłych. W Świątyni Salomona ściany obmywano wodą różaną. W starożytnej Grecji róża była ściśle związana z boginią Afrodytą. W Iliadzie Afrodyta chroni ciało Hektora za pomocą „nieśmiertelnego olejku różanego”, a grecki poeta liryczny Ibycus wychwala pięknego młodzieńca, mówiąc, że Afrodyta pielęgnowała go „pośród róż kwiatów”. Grecki pisarz podróżniczy z II wieku naszej ery, Pauzaniasz, kojarzy różę z historią Adonisa i stwierdza, że róża jest czerwona, ponieważ Afrodyta zraniła się jednym z jej cierni i zabarwiła kwiat na czerwono swoją krwią. W starożytnym Rzymie obchodzono święto ku czci duchów zmarłych, Rosaria, kiedy to ozdabiano groby różami. Po chrystianizacji Cesarstwa Rzymskiego róża została utożsamiona z Maryją Dziewicą. Symbol róży doprowadził do powstania różańca i innych modlitw nabożnych w chrześcijaństwie. Czerwona róża jest symbolem męczeństwa, w szczególności Jezusa Chrystusa ze względu na krwisty kolor i pięciokrotność okwiatu (związek z pięcioma ranami), a jej kolce nawiązują do korony cierniowej. Biała róża jest symbolem dziewictwa i jako taka kojarzona jest z Maryją, św. Franciszkiem z Asyżu, św. Różą z Limy, św. Teresą z Lisieux i in. Biel róży jest symbolem nie tylko samego dziewictwa, ale ogólnie czystości, z czym wiąże się legenda, według której łzy Marii Magdaleny przemieniły czerwone płatki róży w białe. Róża Lutra jest godłem reformacji protestanckiej i symbolem wielu Kościołów luterańskich. Czerwona róża kojarzona była z seksualnością. Początkowo bywała emblematem prostytutek, następnie, w okresie odrodzenia, róże stały się ozdobą nowożeńców i łoża małżeńskiego. Symbol kwiatu otoczonego kolcami stał się znakiem miłości, która wiąże się z pokonywaniem przeciwności. Natomiast białe róże i plecione z nich wianki symbolizowały czystość, a przez obronę kolcami przed zerwaniem – w szczególności ochronę dziewictwa. W literaturze młodopolskiej pojawia się czarna róża jako symbol przemijania i śmierci.
Krótka opowieść o długiej czerwonej róży
Być może to scena z jakiegoś filmu, z jakiejś powieści, może czyjaś opowieść, być może mi się przyśniło. A może zdarzyło naprawdę.
Czerwcowy słoneczny, ciepły, pogodny dzień, lecz nie upalny. Małe senne miasteczko gdzieś …. Po prostu gdzieś. Nieistotne, bo mogło wydarzyć się niemal wszędzie. Ceglany czerwony bardzo duży kościół. Stary, ale nie jakiś szczególny zabytek. Przed nim mnóstwo samochodów, w tym biała limuzyna przystrojona kwiatami. Pusto, żadnego człowieka w polu widzenia. Wszyscy właśnie weszli do kościoła na uroczystość. Pod kościół zajeżdżają jeszcze trzy samochody. Jeden za drugim, jakby w szyku. Wszystkie z przyciemnianymi szybami. Wszystkie w miarę luksusowe, przy czym środkowy wyróżnia się wielkością i elegancją. Zatrzymują się niemal przed wejściem. Z dwóch skrajnych wysiada po dwóch dżentelmenów w czarnych garniturach, białych koszulach i przeciwsłonecznych okularach. Raczej rosłych. Jeden z nich otwiera tylne drzwi w tym najbardziej luksusowym środkowym. Wysiada z niego facet. Jest od nich trochę starszy i mniejszy. Lekko po czterdziestce. Krótko ostrzyżony brunet przyprószony delikatną siwizną. Twarz zupełnie nie gangstera. Raczej intelektualisty. On jest inaczej ubrany. Zamiast marynarki ma lekki rozpięty bardzo długi, bo niemal do kostek płaszcz. Również okulary przeciwsłoneczne zasłaniające oczy i białą koszulę. Ale do tego czerwone spodnie. A w ręku trzyma jedną różę. Piękną. Najdłuższą na świecie i najpełniejszą. Roża jest w odcieniu amarantowym, dokładnie takim samym ja jego spodnie. Wszyscy mają całkowicie poważne, nieodgadnione miny. Tylko na ustach szefa grupy pojawia się sarkastyczny uśmiech. Formują szyk analogiczny jak ich samochodów. Dwóch rosłych w awangardzie, szef i dwóch rosłych w ariergardzie. Wchodzą do kościoła. Idą między ławkami w większości wypełnionymi. Po kilku krokach ci z tyłu zatrzymują się. W połowie drogi do ołtarza rozstępują się ci dwaj z przodu. Szef samotnie idzie dalej. Ludzie zaczynają teatralnie do siebie szeptać. Przez kościół przechodzi coraz mocniejszy i głośniejszy szmer. Facet powoli kroczy dalej trzymając przed sobą piękną czerwoną różę. Ksiądz ze zdziwienia przerywa swoją mowę. Chce najwyraźniej coś powiedzieć, upomnieć śmiałka, który zakłóca świętą uroczystość, ale głos zamiera mu w gardle. Facet jest tuż za parą młodych. I właśnie wtedy do młodej pary zaczyna docierać, że coś jest nie tak, że coś niezwykłego dzieje się za ich plecami. Dociera to do nich powoli. I w miarę jak dociera, odwracają się, jeszcze wolniej, niczym na filmowych klatkach wyświetlanych w zwolnionym tempie. Teraz z prędkością błyskawicy zmieniają się ich miny, wyrazy twarzy, mowa ciała. Po panu młodym, prosty duży chłopak, lekko po dwudziestce, z pucułowatą twarzą całkowicie nie do zapamiętania, widać, że jest zaskoczony i nic nie rozumie z sytuacji. Na twarzy panny młodej, równie młodej dziewczyny, filigranowej, o delikatnych rysach twarzy i kasztanowych długich falujących włosach, pojawia się przerażenie, paniczny strach, popłoch, widoczny dla każdego. W tym najbardziej dla pana młodego i faceta z różą. Facet kroczy dalej. Mija świadków, skręca i mija pannę młodą. Patrzy na nią z sarkastycznym uśmiechem, ale na chwilę na jego twarzy pojawia się błysk ciepła i pożądania skierowane w jej stronę. Na mgnienie oka. Wówczas gdy tylko ona mogła to dostrzec. Panna młoda dostrzega to. Jej przerażenie zostaje podwojone, ale jednocześnie właśnie na to mgnienie oka odczuwa ekstazę, rozkosz, rozmarzenie, zaspokojenie, poczucie idealności, perfekcji, doskonałości duchowej, umysłowej i cielesnej. Facet dostrzega jej reakcję, ale bez zatrzymania dochodzi do jej klęcznika. Na nim kładzie najpiękniejszą na świecie różę. W kościele słychać już tylko brzmienie ciszy i jego kroki. W takim samym tempie, bez zmiany mimiki, z wzrokiem zdającym się, że nie dostrzega nikogo i niczego przemierza główną nawę kościelną z powrotem. Przy nadal brzmiącej ciszy w kościele. Przy wzroku wszystkich gości na niego skierowanym, przy księdzu nadal łapiącym powietrze by coś powiedzieć i odwróconej tyłem do ołtarza całkowicie skonsternowanej parze młodej, stukając powoli obcasami, po drodze tworząc pierwotny szyk facet ze swoimi towarzyszami opuszcza kościół. Wsiadają do samochodów i odjeżdżają.
Co było wcześniej, co wydarzyło się później w kościele, kim był facet w czarnym płaszczu, a kim panna młoda może kiedyś się ukaże w druku.
Wazonik dla długiej czerwonej róży.
Jak dla mnie:
- bardzo wysoki
- bardzo wąski
- szklany
- przezroczysty, ewentualnie częściowo z matowymi powierzchniami (jak w zacytowanym fragmencie)
- bardzo prosty – tuba, prostopadłościan, twister (wygięty prostopadłościan), łezka
W takim róża wygląda najpiękniej.